Menkîbeler
Abdüllatif Uyan / abdullatif.uyan@tg.com.tr

Hem de hiç görmeden.
11.04.2011

Hem de hiç görmeden.

Onu görmek istiyordu ama yaşlı ve hasta annesi izin vermiyordu gidip görmesine.
Efendimiz aleyhisselâm, bâzen mübârek yüzünü Yemen taraflarına döndürür;
"Şu yönden rahmet rüzgârlarının estiğini duyuyorum" buyururdu.

Bir gün de;
"Ümmetim arasında Üveys adında biri var ki, mahşer günü ümmetimden çok kimseye şefâat edecektir" buyurdu.

Eshâb-ı kirâm;
"Bu zat kimdir yâ Resûlallah?" dediler.

Efendimiz;
"Allah'ın kullarından biridir" buyurdu.

"İsmi nedir yâ Resûlallah?"
"Üveys'tir".

"O, sizi görmüş müdür?"
"Baş gözüyle görmedi".

Sahâbe çok şaşırıp;
"Yâ Resûlallah! O sizi bu kadar çok sever de, niçin görmeye gelmez?" dediler.

Efendimiz;
"Bunun iki sebebi var. Birincisi hallerine mağluptur. İkincisi, yaşlı ve hasta bir annesi var, ona bakıyor" buyurdu.

"Biz onu görür müyüz?" dediklerinde, hazret-i Alî ile hazret-i Ömer'e "radıyallahü anhümâ" bakarak;
"Siz ikiniz Onu görürsünüz" buyurdular.

www.gonulsultanlari.com