Efendimiz üzüldüler. Zira gönderecek hiç malı yoktu.
"Kimden ödünç alayım?" diye düşünürken, hazret-i Ebû Bekiri hâtırladı. Evet, bu işi ancak o halledebilirdi.

Doğruca Onun manifatura dükkânına vardı. Hazret-i Ebû Bekir kapıda karşıladı Efendimizi.
Ve hürmetle aldı içeri.

Onu üzgün göründe;
"Yâ Muhammed! Sizi düşünceli görüyorum" dedi.

Efendimiz aleyhisselâm;
"Evet yâ Ebâ Bekr, Hatîceye, çeyiz olarak bir şeyler göndermem gerekiyor!" buyurunca;
"Üzülmeyin, benim ne malım varsa size fedâ olsun. Şamdan bir kervanım gelmek üzere. Hepsi yetmiş devedir. Tamâmı sizin olsun. O kervanı, çeyiz olarak gönderin Hatîceye" dedi.

O esnâda kervan da geldi.
Hazret-i Ebû Bekir, kervanı ipekli kumaşlarla donatıp, kervan başına;
"Bunu, şehirde sokak sokak dolaştır. Tâ ki herkes görsün" diye emretti.

Kervanbaşı, bu muhteşem kervanı dolaştırdı Mekke'de. Görenler parmaklarını ısırdılar.
Yol kenarında iki kişi konuşuyordu:

"Şu kervanı görüyor musun. Muhammedin Hatîceye gönderdiği çeyiz kervanıymış".
"Yok canım, olamaz".
"Evet evet, öyleymiş".

Velhâsıl kervanı, hazret-i Hatîcenin evi önünde durdurdular. Efendimiz aleyhisselâm rahatlamış, hazret-i Ebû Bekre çok duâ buyurmuşlardı.