Enes bin Malik radıyallahü teâlâ anh diyor ki:
- Resulullaha on sene hizmet ettim. Bu on sene içinde Onun bana hizmeti, benim Ona hizmetimden daha çoktur.

Yine o anlatıyor:
Her sabah namazından sonra, nur yüzünü eshaba döndürüp sorardı:
- Hasta bir kardeşimiz var mı?

Varsa, birkaç sahabi ile ziyaretine giderdi.
Yoksa, sorardı yine:
- Cenazesi olan var mı?

Var denirse, yardımına giderdi.
Yoksa, tekrar sorardı:
- Bu gece, rüya gören var mı?

Varsa, tabir ederdi.

HAREKETİN NE ÇİRKİNDİR

Yine o anlatıyor:
Resulullah Efendimiz, bir gün gazilere ganimet dağıtıyordu ki, cahil bir köylü geldi ve Efendimizin yakasına yapışıp;
- Yüklet benim deveme de. Nasılsa şahsi malından vermiyorsun, deyiverdi.

Efendimiz üzülüp;
- Senin şu hareketin ne çirkindir. Karşılığında ne yaparım dersin? buyurdular.

Köylü büktü boynunu:
- Affedersin. Çünkü sen, kötülüğe iyilik edersin.

Efendimiz gülümseyip;
- Ganimetten buna da birşeyler verin! buyurdular.

HABİBİNİN HÜRMETİNE

Yine o naklediyor:
Ensardan bir genç vefat etmişti.
Peygamberimizle taziyeye gittik.

Gencin cenazesi henüz defnedilmemiş, kenarda duruyordu.
Gözü yaşlı annesi Efendimizi görünce;
- Yâ Rabbî, Habibinin hürmetine oğlumu bana geri ver! diye yalvardı.

Duası anında kabul oldu.
Delikanlı açtı gözlerini.
Hatta oturup birlikte yemek yedik.