Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin talebesinden biri yolda gidiyordu ki, bir ara hocasını görür gibi oldu yanında.

Hocası kendisine;
- Çabuk uzaklaş buradan. Haramiler kafileyi basacaklar! buyurup kayboldu gözden.

O, bu emirle hızla uzaklaştı kafileden.
Hakikaten soyguncular bastı kafileyi.
Bir tek o kurtulmuştu yolculardan.

ŞU TARAFA GİT!

Talebeden biri de şöyle anlatıyor:
Ben hocamı henüz tanımıyorken bir gece rüyada gördüm kendisini.
Beni Delhi'ye davet etti.
Halbuki Delhi'den çok uzaktı benim yerim.

Ama öyle çok sevmiştim ki, bir an önce görmek istiyordum kendisini.
Artık dayanamayıp, o gün yola düştüm.
Ama yolu şaşırıp, çok uzaklara gitmişim.
Hiç tanımadığım yerlerdi.

Kendi kendime; "Ne tarafa gitsem?" diye düşünüyordum ki, rüyada gördüğüm o mübarek zat önüme çıktı birden.

Eliyle işaret edip;
- Şu yöne git! buyurdu.
Ve kayboldu gözden.

Ben o yöne gidince buldum doğru yolu.

Huzuruna varınca, tebessüm edip;
- Yolda olanı kimseye söyleme! buyurdu.

Başüstüne efendim, dedim.
Ve bir daha ayrılmadım yanından.

ÖĞRENMEK FARZDIR

Bu zat, nasihat isteyen bin gence;
- Evladım, İslâmiyeti öğrenmek farzdır. Öğrenmeyen günaha girer. Öğrenmeye ehemmiyet vermezse, imanı gidebilir.

Şöyle devam etti:
- Nefsine uyan haram işler. Haram işleyen, alışır. Alışınca zevk alır. Zamanla ehemmiyet vermez olur. Harama ehemmiyet vermeyince de imanını kaybeder.