Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin bir talebesi hastalanmıştı.
Babası, bu zata gelip dua istedi.
Ama dua etmedi mübarek zat.

Adamcağız üzüldü.
"Niçin dua etmiyor?" diye düÅŸünürken;
- OÄŸluna, Allah rahmet eylesin, buyurdu mübarek zat.

Anlamıştı niçin dua etmediÄŸini.
Üzüntüyle geri döndü.
Eve vardığında oğlu vefat etmişti.

NE DÄ°YORSAM, ONU YAP!

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin bir talebesinin amcasını, zamanın hükümdarı, hiç suçu yokken yakalatıp hapsetmiÅŸti apar topar.
Talebe de Abdullah-ı Dehlevi hazretlerine gelip anlattı meseleyi.
Ve yardım istedi kendisinden.

Büyük Veli, o talebeye;
- Madem öyle, git amcanı hapisten çıkar, buyurdu.

Talebe şaşırdı:
- Nasıl çıkarayım hocam? Hapishanenin içi dışı çok sayıda asker ve bekçilerle sarılmış vaziyette.
- Ne diyorsam onu yap evladım. Hapishaneye git ve çıkar amcanı oradan.

Talebe;
- BaÅŸüstüne efendim, dedi.

Ve yanına birini alıp gitti hapishaneye.
Elini kolunu sallayarak girdi içeri.
Amcasını alıp çıkardı dışarı.
O kadar bekçi, asker ve o kadar muhafız, girip çıktıklarından haberdar olmadılar.

NAMAZINI KIL!

Bir genç nasihat istemiÅŸti bu Veli'den.

Cevaben;
- OÄŸlum! Allahü teâlânın beÄŸendiÄŸi ÅŸeyleri yapmaya bak. Yasak ettiklerinden sakın, buyurdu.

Ve ekledi:
- Emirlerin en mühimi, beÅŸ vakit namaz'dır ki, kılmamak çok büyük günahtır.