Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin huzuruna bir gün birisi gelerek;
- Efendim, oğlum çoktandır kayıp. Bir dua etseniz de, Rabbimiz tekrar ihsan etse onu bize, diye yalvardı.

Cevaben;
- Oğlunuz şu anda evdedir, buyurdu.

Adam şaşırdı:
- Nasıl olur efendim. Şimdi evden geliyorum.

Büyük Veli tekrarladı sözünü:
- Sen eve git. Allahü teâlâ onu size ihsan etti tekrar.

Adamcağız;
- Peki efendim, deyip, eve koştu hemen.
Gördü ki, oğlu gelmiş, evde oturuyor.

EN BÜYÜK NİMET

Bu zat bir sohbetinde;
- Kardeşlerdim, Allahü teâlânın biz kullara pek çok nimetleri var. Bunların içinde en kıymetlisi sizce hangisidir? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.

- Bu nimetlerin en kıymetlisi, bir Allah dostu'nu, bir Evliya zatı tanıtması ve Onu sevdirmesidir. Yani Allah bir kulunu seviyorsa, ona, sevdiği bir kulunu, mesela bir Evliyayı tanımak nasib eder, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bir yerin tadı Veliler ile gelir. Eğer bir memlekette Veli varsa, tadı vardır o yerin.

BİR MÜMİNİ GÖRÜNCE

Bir gün, genç bir talebesi;
- Hocam, duanın kabul olacağı vakitler hangileridir? diye sordu.

Cevaben;
- Kâbe-i şerif ilk görülünce ve bir Mümini görünce yapılan dualar kabul olur, buyurdu. Onun için müminle karşılaşınca selâm verilir.

- Neden selâm veriliyor efendim?
- Çünkü Selâmün aleyküm en büyük duadır evladım. Mânâsı, Allahü teâlâ sana dünyada ve ahirette selâmet ve iyilik versin, demektir.