Abdullah-ı Dehlevi hazretleri zamanında bir ara kıtlık olmuştu Delhi'de.
İnsanların sıkıntı çekmesine bu büyük Veli de üzülüyordu.
Zira çok merhametliydi Allah'ın kullarına karşı.

Bir gün mescidin avlusuna çıkıp,
kızgın güneş altında oturdu biraz.

Sonra da ellerini kaldırıp;
- Yâ ilahi! Bu aciz kul, yağmur yağıncaya kadar buradan gitmemeye karar verdim, dedi.

Az sonra kuvvetli bir yağmur başladı.
Nehirler gibi su boşaldı gökten.
Zira onlar, Allah'ın çok nazlı kullarıdır.

Onların hürmetine, yağdırır yağmur, kar.
Onların hatırına kalblere feyiz akar.
Resulullahtan gelen feyiz ve nurlar, onların kalblerinden herkese vasıl olur.

SAADETE KAVUŞMAK İÇİN

Bu zat bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, ebedi saadete kavuşabilmek için, üç şey yapmak lazımdır, buyurdu. Birincisi, dinini öğrenmektir. Çünkü bilmeden Müslümanlık olmaz. Büyüklerimiz; "Dinini bilmeyenin dini yoktur" buyurmuşlardır.

Sordular:
- İkincisi nedir efendim?

- İkincisi ameldir. Yani öğrendiğini, nefse zor gelse de yapmak, yerine getirmektir. Amel yapılmayan bilgi, insana vebaldir. Ahirette azab görmesine sebep olur.

Ve ilave etti:
- Üçüncüsü de, her işi Allah rızası için, yani Allah emrettiği için yapmaktır.

CİHAT NASIL OLUR?

Bir gün de sohbetinde;
- Dinde cihad, sıkıntılı bir iştir. Onun için sabır şarttır. Sabreden kazanır, öfkelenen kaybeder, buyurdu.

Ve ekledi:
- Müslüman, kötülük edene de iyilik yapar. Hakiki mümin, kimseye kötülük yapamaz. Kim böyle davranırsa, huzurlu olur.