Abdülvehhab-ı Şarani hazretleri anlatıyor:
Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri için okunacak mevlid-i şerif için toplanmıştık.
Ancak hiç tanımadığımız kimseler vardı aramızda.

Yanlarına sokulup;
- Sizi ilk defa görüyorum. Buraya, ne maksatla ve nereden geldiniz? diye sordum.

Cevabında;
- Biz Hindistan'dan geldik. Gayemiz, Ahmed Bedevi hazretlerini ziyaret ve mevlid-i Nebeviyi dinlemektir, dediler.

Sordum yine:
- İyi de Hindistan buraya çok uzak. Ahmed-i Bedevi hazretlerini siz nereden tanıyorsunuz?
- Onu tanımayan mı var, dediler. Dünyanın her yerinde oturan Müslümanlar Onu tanır. Hatta okyanusların ötesinde yaşayan Müslümanlar bile Onu tanır, dediler.

Ve eklediler:
- Hatta yalnız insanlar değil, cinler de Onu tanır ve her yıl gelip Onun mevlidine katılırlar. Biz ne zaman daralsak, Ondan imdat isteriz. Bi iznillah anında yetişir imdadımıza.

EN BÜYÜK DÜŞMAN

Bu zat bir gün cemaatine;
- İnsanın en büyük düşmanı kimdir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Herkes düşmanı dışarda arar. Halbuki düşman, insanın içindedir ve kendi nefs-i emmaresidir. O, yalnız insana değil, Allah'a da düşmandır.

- Neden Allah'a düşmandır hocam?
- Allahü teâlâ öyle yarattı onu. Ama buna makabil aklı halk eyledi ve hiçbir mahlukuna vermediği aklı, bize verdi. İnsan, aklını kullanarak nefsin şerrinden korunabilir.