İbrahim Havvas hazretleri, bir gün Ravda-yı mübareki ziyarete giderken çölde vahşi hayvanlar gördü ki, susuzluktan takatları kalmamıştı.
Acıdı onlara.
Ve bir kayaya hafifçe dokundu.

Allah'ın izniyle su fışkırdı kayadan.
Çölde susuz kalmış ne kadar hayvan varsa, anında oraya üşüştüler.
Ve o sudan doya doya içtiler.

Yoluna devam ederken, nurlu biri yanına yaklaşıp sordu:
- Nereye gidiyorsun yâ İbrahim?
- Medine'ye.

- Resulullah'ı mı ziyaret edeceksin?
- İnşallah.

- Bir şey rica etsem yapar mısın?
- Emriniz olur.

- Estağfirullah. Resulullah Efendimiz'e "aleyhissalâtü vesselâm" benim de selâmımı söyler misin.
- Hayhay. Kimin selâmı ver diyeyim?

- Kardeşin Hızır'ın dersin.

Hızır kelimesini duyunca elini öpmek istedi hemen.
Fakat öpemedi.
Zira çoktan kaybolmuştu gözden.

KÜFÜRDEN ÇOK KORKUN!

Bu zat bir gün sohbetinde;
- Bir Müslüman dinden çıkarsa, buna mürted denir, buyurdu. Mürted olunca, önceki ibadetleri ve sevapları yok olur.

Sordular:
- Kelime-i şehadeti söylerse, tekrar imana gelmez mi efendim?
- Hayır.

- Ne yapması lazım efendim?
- İmanının gitmesine sebep olan o şeyden tövbe etmesi gerekir. Yoksa Müslüman olamaz.

- Bu, korkunç birşey efendim.
- Elbette. Bunun için Müslüman, küfre girmekten çok korkmalı, İslâmiyete uygun olmayan söz, iş ve hareketlerden şiddetle sakınmalıdır.