Ä°brahim Havvas hazretleri, bir talebesi ile yolculuÄŸa çıktı bir gün.
Yedi gün, yedi gece hiç bir ÅŸey yemeden yürüdüler. Ancak talebe, açlıktan yürüyemez hale gelmiÅŸti.

Hocası onu böyle görüp;
- Evladım, ne oldu sana böyle. Aç mısın, susuz musun? diye sordu.

Talebe;
- Hem susuzum, hem açım hocam. Bir ÅŸey yiyip içmezsem yürüyemeyeceÄŸim, dedi.

Ona sevgiyle bakıp;
- Öyleyse git ÅŸu akan sudan iç. Bundan sonra hiç susamazsın, buyurdu.

Genç bakınca bir nehir gördü önünde.
Halbuki az önce yoktu.
EÄŸilip, kana kana içti avcuyla.
Serin ve tatlı idi.

Hiç böyle lezzetli su içmemiÅŸti.
Sonra bir abdest aldı o sudan.
Ve geri geldi.
Dönüp de ardına baktığında göremedi o suyu bir daha.
KaybolmuÅŸtu gözden.

ÜÇ ÅžEYE DÄ°KKAT ET!

Bu zat, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, üç ÅŸeye dikkat et, buyurdu.

Delikanlı merak etti:
- Onlar nedir efendim?
- Birincisi, paraya, mala mülke gönül baÄŸlama! Ä°kincisi, bu dünyada öyle hayat sür ki, senin yüzünden kimse Cehenneme girmesin. Yani kimseye kötü örnek olma. Hiç kimse sana bakıp da Ä°slâmiyetten soÄŸumasın.

Genç sordu:
- Ya üçüncüsü efendim?
- Üçüncüsü de, yanına üzüntüyle gelen, neÅŸ'eyle çıksın yanından. Kederli insanları ferahlandır. Sen insanları sevindirirsen, Allahü teâlâ da seni sevindirir.