Mansur bin Ammar hazretleri zamanında zengin bir
genç vardı ki, devamlı içki içip, eğlenirdi.
Bir gün oturdu yine içki âlemine.

Sonra kölesine dört gümüş verip;
- Git bana biraz meze al, dedi.

Köle, Peki deyip çıktı evden.
Çarşıya giderken bir kalabalık gördü.

Bir kişi sohbet ediyor, ötekiler dinliyordu.
Sohbet eden, Mansur bin Ammar hazretleriydi. Ayaküstü dinleyip, büyük haz duydu bu sohbetten.
Öyle ki, gönlüne işliyordu her cümlesi.
İlerleyip tam önüne oturdu bu zatın.

Hazret-i Mansur, bir fakir göstererek;
- Ey insanlar! Kim bu fakire dört gümüş verirse, ona dört şey için dua edeceğim, buyurdu.
Köle, herkesten önce davranıp, efendisinden aldığı dört gümüşü verdi o fakire.

Büyük Veli sordu:
- Söyle bakalım, hangi hususlarda dua istiyorsun?

Şöyle arzetti:
- Önce, efendim günahlarına tövbe etsin, sonra beni kölelikten âzad eylesin. Ayrıca bana dörtyüz gümüş versin ve Rabbimiz günahlarımızı affeylesin.

Büyük Veli dua buyurdu.

Köle geri dönünce, efendisi:
- Nerede kaldın? diye sordu.

Köle başından geçenleri anlatıp da aldığı duaları söyleyince, efendisi çok duygulandı.
Hidayet ışıkları doldu kalbine.
Ve hemen tövbe etti oracıkta.

Sonra onu kölelikten azad edip,
dörtyüz gümüş hediye etti.

Sonra da el kaldırıp;
- Yâ Rabbî, ben üçünü yerine getirdim. Dördüncüsü sendendir, keremine sığınıyorum, dedi.

O anda bir ses duydu gaibten:
- Sen vazifeni yaptın. Allahü teâlâ ikinizi de bağışladı! diyordu.