Mansur bin Ammar hazretleri zamanında zengin bir
genç vardı ki, devamlı içki içip, eÄŸlenirdi.
Bir gün oturdu yine içki âlemine.

Sonra kölesine dört gümüÅŸ verip;
- Git bana biraz meze al, dedi.

Köle, Peki deyip çıktı evden.
Çarşıya giderken bir kalabalık gördü.

Bir kiÅŸi sohbet ediyor, ötekiler dinliyordu.
Sohbet eden, Mansur bin Ammar hazretleriydi. Ayaküstü dinleyip, büyük haz duydu bu sohbetten.
Öyle ki, gönlüne iÅŸliyordu her cümlesi.
Ä°lerleyip tam önüne oturdu bu zatın.

Hazret-i Mansur, bir fakir göstererek;
- Ey insanlar! Kim bu fakire dört gümüÅŸ verirse, ona dört ÅŸey için dua edeceÄŸim, buyurdu.
Köle, herkesten önce davranıp, efendisinden aldığı dört gümüÅŸü verdi o fakire.

Büyük Veli sordu:
- Söyle bakalım, hangi hususlarda dua istiyorsun?

Åžöyle arzetti:
- Önce, efendim günahlarına tövbe etsin, sonra beni kölelikten âzad eylesin. Ayrıca bana dörtyüz gümüÅŸ versin ve Rabbimiz günahlarımızı affeylesin.

Büyük Veli dua buyurdu.

Köle geri dönünce, efendisi:
- Nerede kaldın? diye sordu.

Köle başından geçenleri anlatıp da aldığı duaları söyleyince, efendisi çok duygulandı.
Hidayet ışıkları doldu kalbine.
Ve hemen tövbe etti oracıkta.

Sonra onu kölelikten azad edip,
dörtyüz gümüÅŸ hediye etti.

Sonra da el kaldırıp;
- Yâ Rabbî, ben üçünü yerine getirdim. Dördüncüsü sendendir, keremine sığınıyorum, dedi.

O anda bir ses duydu gaibten:
- Sen vazifeni yaptın. Allahü teâlâ ikinizi de bağışladı! diyordu.