Müslim bin Yesar "rahime-hullahü teâlâ", tabiin-i izamdan olup, çok ibadet yapardı.
Kalbini Allah sevgisi sarmış, kul olmanın tadına varmıştı.

Namazı öyle güzel kılardı ki, görenler hayran olur, ibret alırlardı bu büyük Veli'den.
O, namaza durduğunda her şeyi unutur, sanki bu dünyadan çıkar, etrafında olan hadiselerden habersiz olurdu.

Bir gün Basra'da bir camide namaza durmuştu ki, zelzele oldu birden.
O sarsıntı ile bir direk yıkıldı.
ve kubbe çöktü.

Cemaat can havliyle dışarı kaçtılar.
Müslim bin Yesar hazretleri ise duymadı olanları.
Devam etti namazına.

Daha sonra cemaat, kendisini kurtarmaya geldilerse de sağ ve sâlim namaz kılarken gördüler kendisini.
Şaşırdılar:

Namazdan selâm verince;
- Geçmiş olsun efendim, dediler.

O hayretle sordu:
- Neden, bir şey mi oldu?
- Zelzele oldu, direk yıkıldı, kubbe çöktü, duymadınız mı bunları?

- Hayır, ne zaman oldu bunlar?
- Az önce.

- Hiç bir şey duymadım.

EN ÜSTÜN HASLET

Bir gün bazı sevenleri;
- Efendim, insandaki en üstün haslet nedir? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- En üstün haslet, kâmil akıldır, buyurdu.

- O yoksa efendim? dediler.
- Güzel edeb'tir, buyurdu.

- O da yoksa efendim?
- İstişare edilecek bir arkadaştır.

- O da yoksa efendim?
- Sükut etmektir.