Cabir-el Kürdi "rahime-hullahü teâlâ", Hanbeli mezhebinin büyük âlimlerindendir.
Keramet sahibi olup, nafakası gaibten verilirdi bu zatın.
Ne yiyip ne içtiÄŸini kimse bilmezdi.

Bir gün bir talebesi;
- Efendim, izninizle uzun bir deniz yolculuÄŸuna çıkacağım. Duanızı almaya geldim, diye arzetti.

Cevaben;
- Hak teâlâ sana selâmet versin. Yollarda bir sıkıntı olursa, o anda beni hatırla. Allah'ın yardımıyla imdadına yetiÅŸirim, buyurdu.

Talebe;
- Peki efendim, deyip ayrıldı.

Aradan altı ay geçmiÅŸti ki, bu zat evinde ailesiyle otururken birdenbire ayaÄŸa fırladı.
Sağa sola gidip eliyle de bazı işaretler yaptı ve oturdu yine.
Evdekiler hiçbir ÅŸey anlamadılar.

Merak edip;
- Az önce niçin kalkıp oturdunuz? diye sordular.
- Bir talebemiz denizde boÄŸulmak üzereydi. Onu kurtardık, buyurdu.

Bir ay sonra geldi o talebe.

Hocasının elini öpüp;
- Efendim, siz yardım etmeseydiniz, hepimiz boğulacaktık, dedi.

Ve hadiseyi ÅŸöyle anlattı bir arkadaşına:
Biz gemideydik ki birden rüzgar çıktı bir gece.
Dalgalar, sıra dağlar gibi geliyordu ard arda.
Gemimiz tam batmak üzereydi ki, hocamı hatırlayıp, himmetini istedim.

O anda geldi ve rüzgara eliyle Dur! iÅŸareti yaptı.
Rüzgar kesildi anında.
Sonra dalgalara yaptı aynı işareti.

Dalgalar da kaybolup sütliman oldu deniz.
Ve kendisi kayboldu gözden.