Said bin Cübeyr "kuddise sirruh", ilmiyle amil olan büyük Velilerdendi.
Günahlarını düşünüp çok ağlamasından, gözlerinin görmesi azalmıştı.
Gece, Kur'ân-ı kerim okurken bir azab âyetine rastlasa, onu tekrar tekrar okur, hıçkıra hıçkıra ağlardı.

Bir gece de; (Ey mücrimler! Bu gün sevdiklerimden ayrılınız!) âyet-i kerimesini okumuş, sabaha kadar ağlamıştı.

Bir gün Ona;
- Zikir nedir efendim? dediler.

Cevaben;
- Zikir, İslâmiyete uymaktır, buyurdu.

Ve açıkladı:
- Yani İslâmiyete tam uyan bir kimsenin her hareketi zikirdir. Eğer böyle değilse, eline tesbih alıp, binlerce Allah Allah Allah… dese de zikretmiş sayılmaz.

EN MÜHİM VAZİFEMİZ

Bir gün de bazı gençlere;
- Bu gün Müslümanların en mühim vazifesi nedir biliyor musunuz? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.
- En mühim iş, unutulmuş bir sünneti meydana çıkarmak ve İslâmiyeti yaymaktır, buyurdu.

Sordular:
- Yani İslâmiyeti öğrenmek ve başkalarına öğretmek mi hocam?
- Evet. Hadis-i şerifte mealen; "Unutulmuş bir sünnetimi meydana çıkarana yüz şehit sevabı vardır" buyuruldu.

Sordular yine:
- Burada Sünnet'ten kasıt nedir hocam?
- Allahü teâlânın emir ve yasaklarıdır. Bunları önce kendimiz öğreneceğiz. Sonra da aile efradımıza öğreteceğiz.

- Ya öğretmezsek efendim?
- Öğretmezsek, çok pişman oluruz ahirette.