Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", hâl ehli bir Velî idi.
Çocuklar, taş attılar bir gün kendisine.
Bir taş vücuduna isabet etti ve kanattı orasını.

Buna rağmen kızmayıp;
- Ey çocuklar! Attığınız taşlar vücudumu kanattı. Ama bu da Allah'tandır. Bir günah işlemişim ki bu iş geldi başıma, dedi.

Çocuklar mahcup oldu.
Ve özür dilediler kendisinden.

Bir gün de, bu zâtı kabristanda, kabirler arasında otururken görüp;
- Ey Behlül! Ne ararsın bu kabristanda? dediler.

Cevaben kabirleri gösterip;
- Bana hiç eziyet etmeyen ve gıybetimi yapmayan şu insanlarla oturuyorum, buyurdu.

NİYET ÇOK MÜNİM

Bu zât bir gün de;
- Ey insanlar! Her işi yaparken niyetinize dikkat edin! Niyetiniz halis olsun. Yâni her işinizi sırf Allah rızâsı için yapın. Kulların da beğenmesini düşünmeyin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruyor.

BİLMEDEN OLMAZ

Bir gün de bazı insanlara;
- Bilmeden Müslümanlık olmaz. Dünya ve âhirette rahat etmek için, dînimizin bildirdiği şeyleri öğrenmek, bilmek ve bunların gereğini yerine getirmek mecburiyetindeyiz, buyurdu.

Ve ilave etti:
- İslâmiyeti bilmeyen ve tatbik etmeyen bir kişi, evliyâlık yolunda bulunmaya kalkarsa, sapıtır. Hatta şeytan çalar onun îmânını.