Hasan-ı Basri "rahime-hullahü teâlâ", bir dostunun cenazesine gitmiÅŸti. Kabir başında aÄŸlayıp, çok gözyaşı döktü.

Sonra başını kaldırıp;
- Ey Müslümanlar! Sonunda hepimizin yeri iÅŸte ÅŸu mezar. Dünya konaklarının sonu olan bu kabir, âhiret menzillerinin ilkidir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bir Müslüman madem bir gün ÅŸu mezara girecekse, nasıl günah iÅŸleyebilir?

Onu dinleyince cemaat da ağladı.
Uzun müddet yaÅŸ döktüler.

ÖYLE ÇOK AÄžLADI KÄ°…

Bir gün, dam üstünde namaz kılıyordu.
Secdeye gittiğinde ağlamaya başladı.
Öyle ki, göz yaÅŸları damın kenarından aÅŸağıya aktı.

O sırada alttan biri geçiyordu.
GözyaÅŸları üzerine damladı.

KENDÄ°NÄ°ZÄ° KUSURLU BÄ°LÄ°N!

Bir gün de sevdiklerinden biri;
- Efendim, bize bir hadîs-i ÅŸerîf okur musunuz, diye rica etti.

- Pekâlâ! buyurup, "Kendilerini kusurlu bilenlere, helâlden kazanıp hayırlı yerlere sarfedenlere, dînini öÄŸrenip öÄŸrendiÄŸiyle amel edenlere, iÅŸlerini Allah için yapanlara müjdeler olsun" hadîs-i ÅŸerîfini okudu.

MÜSLÜMANIN ŞİARI

Bir gün de;
- Müslümanlık kısaca nedir efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Allahü teâlânın emir ve yasaklarına saygılı olmak ve O'nun mahlûklarına acımaktır, buyurdu.

- Müslümanın ÅŸiarı nedir efendim?
- Güleryüz, tatlı dildir. Münafıklar, çatık kaÅŸlı ve asık suratlı olurlar.