Bişr-i Hafi hazretlerine bir gün sevenleri;
- Efendim, bu dereceye ne ile kavuştunuz? diye sordular.

Cevabında;
- Rabbimin ismi yazılı olan bir kağıdı, yerde çamurlar arasında görüp, kalbim sızlayarak aldım. Yıkayıp temizledim ve güzel koku sürüp evimin duvarına astım. İşte neye kavuştumsa, bu sebeple kavuştum, buyurdu.

Hidâyete geldiği o sevinçli anda, ayağında pabucu yoktu tesadüfen.
O günden itibaren ayakkabı giymedi.

Ölünceye kadar hep yalın ayak dolaştı bu sebeple.
Bağdat sokaklarında, pabuçsuz gezdiğinden, hiç bir hayvan yerleri pisletmezdi.

BİŞR SAĞ OLSAYDI…

Bir gün, birinin hayvanı yeri pisletmişti.
Sahibi bunu görünce;
- Âh! dedi birden.

- Niçin âh edersin? dediler.
- Herhalde Bişr-i Hafi hazretleri vefat etti. Zira o sağ olsaydı, bu hayvan yere pislemezdi, dedi.

Ve sorup araştırdı.
- Bişr-i Hafi hazretleri Bağdat'ta vefat etti, dediler.

ALLAH KALBE BAKAR

Bu zât, bir sohbetinde;
- Ey insanlar! Şimdi herkes dışını süslüyor. Halbuki Allah, kulun kıyafetine değil, kalbine ve niyetine bakar, buyudu.

Ve ekledi:
- Her sıkıntıya sebep, bir günaha girmek, çâresi ise, pişman olup, istiğfar eylemektir.

- Müslüman nasıl olmalı? dediler.
- Müslüman, gıda ve ekmek gibi, olmalı, yâni ona herkes, her zaman ihtiyaç duymalıdır, buyurdu.