Çok soÄŸuk bir günde BiÅŸr-i Hafi hazretleri, üzerine ince birÅŸey giyip dışarı çıkmış, soÄŸuktan titriyordu.

Bir Müslüman Onu böyle görünce;
- Efendim, bu soÄŸuk havada neden böyle ince giydiniz? diye sordu.

Cevaben;
- Fakirleri hatırladım. Onların halleriyle hallenmek istedim, buyurdu.

Ve ilave etti:
- O garipler üÅŸürken, kalın ÅŸeyler giymek içime sinmedi.

NEYÄ° PAYLAÅžIRLARMIÅž?

Bir gün de kabristandan geçerken kalb gözüyle bakıp, mevtaların toplanmış bir ÅŸey paylaÅŸtıklarını gördü.

Durdu ve;
- Yâ ilâhî! Onların neyi paylaÅŸtıklarını bilmek istiyorum, diye niyaz etti.

Kulağına gaibten;
- Merak ettiğin şeyi, kendilerine sor! nidası geldi.

Bu emirle sordu bir mevtaya:
- Böyle neyi paylaşıyorsunuz?

Mevta cevaben;
- Üç gün önce, salih bir zât bir Fatiha okuyup bu kabristandakileri hediye etmiÅŸti. Onun sevabını paylaÅŸmakla meÅŸgulüz. Üç gün oldu, hâlâ bitiremedik, dedi.

HERKESÄ°N ÎMÂNI BÄ°R MÄ°DÄ°R?

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Efendim, bizim îmânımızla Allah dostlarının îmânı bir midir? diye sordu.

Cevabında;
- Bir deÄŸildir. Onlarınki kâmil îmân olup, bizimkinden daha nurlu ve parlaktır.

- Neden parlaktır hocam?
- Ä°bâdetleri çok olduÄŸu için. Ä°bâdetle, îmânın parlaklığı artar. Mesela Peygamberlerin îmânı da yaptıkları ibâdetlerle çok nurlu ve parlak olmuÅŸtur.