Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerini tanıyan salih bir kiÅŸi, bu zâtın yanına geldiÄŸinde, kalb gözüyle ÅŸeytanların hızla uzaklaÅŸtığını gördü bu büyük Velî'den.
Fakat kızgın ve öfkeliydi mübarek zât.

Kendi kendine; "Åžeytan, öfkeli kimselerin yanına gelir biliyordum. Ama ÅŸimdi tersi oluyor" diye düÅŸündü.

Ve kendisine dönüp;
- Ey Cüneyd, insan kızıp öfkelenince, ÅŸeytanlar onun yanında toplanır, diye biliyorduk. Lâkin görürüm ki, siz öfkeliyken ÅŸeytanlar sizden kaçıyor, neden acaba? diye sordu.

Büyük Velî;
- DoÄŸrudur. Ama bizim öfkemiz Allah içindir. Åžeytan, nefsi için öfkelenen insanlara yanaşır, buyurdu.

ARKADAÅžIN BOZUK

Bir gün de, bir genci çağırıp;
- Evlâdım, sen iyi bir gençsin. Ama arkadaÅŸların bozuk. Ayrıl onlardan. Kötülükleri sana da bulaşır, buyurdu.

Ve sordu o gence:
- Sen cüzzam hastalığını bilir misin?
- Evet, çok bulaşıcı bir hastalıktır.

- Ä°ÅŸte cüzzamlı bir hasta ile bir kimse aynı evde, yedi sene kalsalar. Aynı kaptan yeseler, aynı bardaktan içseler, aynı yatakta yatsalar, yine de cüzzam hastalığının bu saÄŸlam adama geçmeme ihtimali vardır. Ama bir evin bir odasında bir kötü insan olsa, onun kötülüÄŸünün diÄŸer odalardaki insanlara bulaÅŸmama ihtimali yoktur.

- Birbirlerini görmeseler de mi efendim?
- Evet. Görmeseler ve konuÅŸmasalar bile.

- Neden böyledir efendim?
- Çünkü kötülükler kolay ve çabuk yayılır. Bir sepet üzümden bir teki çürük olsa, bu bir çürük, diÄŸer saÄŸlamları da çürütür. Ama bütün saÄŸlam üzümler, o bir tek çürüÄŸü kurtaramaz.