Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini tanıyan salih bir kişi, bu zâtın yanına geldiğinde, kalb gözüyle şeytanların hızla uzaklaştığını gördü bu büyük Velî'den.
Fakat kızgın ve öfkeliydi mübarek zât.

Kendi kendine; "Şeytan, öfkeli kimselerin yanına gelir biliyordum. Ama şimdi tersi oluyor" diye düşündü.

Ve kendisine dönüp;
- Ey Cüneyd, insan kızıp öfkelenince, şeytanlar onun yanında toplanır, diye biliyorduk. Lâkin görürüm ki, siz öfkeliyken şeytanlar sizden kaçıyor, neden acaba? diye sordu.

Büyük Velî;
- Doğrudur. Ama bizim öfkemiz Allah içindir. Şeytan, nefsi için öfkelenen insanlara yanaşır, buyurdu.

ARKADAŞIN BOZUK

Bir gün de, bir genci çağırıp;
- Evlâdım, sen iyi bir gençsin. Ama arkadaşların bozuk. Ayrıl onlardan. Kötülükleri sana da bulaşır, buyurdu.

Ve sordu o gence:
- Sen cüzzam hastalığını bilir misin?
- Evet, çok bulaşıcı bir hastalıktır.

- İşte cüzzamlı bir hasta ile bir kimse aynı evde, yedi sene kalsalar. Aynı kaptan yeseler, aynı bardaktan içseler, aynı yatakta yatsalar, yine de cüzzam hastalığının bu sağlam adama geçmeme ihtimali vardır. Ama bir evin bir odasında bir kötü insan olsa, onun kötülüğünün diğer odalardaki insanlara bulaşmama ihtimali yoktur.

- Birbirlerini görmeseler de mi efendim?
- Evet. Görmeseler ve konuşmasalar bile.

- Neden böyledir efendim?
- Çünkü kötülükler kolay ve çabuk yayılır. Bir sepet üzümden bir teki çürük olsa, bu bir çürük, diğer sağlamları da çürütür. Ama bütün sağlam üzümler, o bir tek çürüğü kurtaramaz.