Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerinin cenazesini yıkayan kiÅŸi, suyu, bu zâtın gözlerinin içine ulaÅŸtırmak için çok uÄŸraÅŸtıysa da baÅŸaramadı.
Zira açmıyordu gözlerini.

O sırada bir ses duydu gaibden:
- Ey kiÅŸi, kendini yorma. O gözler, Allah'ın aÅŸkı ile kapanmıştır ki, Rabbinin didarını görmeden açılmazlar! diyordu.

Mübarek cenazesi yıkandı, kefenlendi.
Ve namazı kılınıp defnedildi.

Sevdiklerinden biri Onu rüyada görüp;
- Münker ve Nekir'e ne cevap verdin? diye sordu.

Buyurdu ki:
Münker-Nekir melekleri kabrime gelip;
- Rabbin kim dînin nedir? diye sordular.

Onlara dedim ki:
Hak teâlâ, kalu-belâ'da benim rûhuma;
- Ben sizin Rabbiniz deÄŸil miyim? diye sormuÅŸtu.

Ben de cevap olarak;
- Evet yâ Rabbî, elbette sen bizim Rabbimizsin, demiÅŸtim.

Sonra onlara dönüp;
- Åžimdi, tekrar niçin soruyorsunuz? dedim.

Melekler birbirine bakıp;
- DoÄŸru diyor, dediler.
Ve mezarı terk ettiler.

DÜNYA Ä°ÇÄ°N ÇALIÅžMAK

Bir gün de genç biri bu zâta gelip;
- Bir ÅŸey sorabilir miyim? dedi.
- Tabii evlâdım, sor, buyurdu.

- Dünya için çalışmak günah mıdır efendim?
- Hayır. Bilakis helâl lokma yemek için çalışmak ibâdettir.

Delikanlı şaşırdı:
- Dünya malı kötü deÄŸil mi yâni efendim?
- Hayır, mal kötü deÄŸildir.

- Kötü olan nedir peki efendim?
- Kötü olan, mal sevgisini kalbe sokmaktır evlâdım.