Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, asrının bir teki olup, üstadı olan Zünnun-i Mısri hazretlerine karşı çok edebliydi.

Åžöyle ki; O hayatta iken dînî bir konuda aÄŸzını açmadı.
Kendisine bir sual sorsalardı, üstadına edebinden cevap vermezdi.

Ama bir gün;
- KardeÅŸlerim! Dînî bir suâliniz varsa sorun, cevap vereyim, buyurdu yakınlarına.

Onlar çok ÅŸaşırıp;
- Hayırdır efendim, yılardır dînî konularda hiç konuÅŸmazdınız. Hikmeti nedir ki ÅŸimdi Ä°stediÄŸinizi sorun diyorsunuz? dediler.

Cevaben;
- İnsanın hocası hayattayken dinden konuşması, edebe aykırıdır, buyurdu.

Araştırdılar.
Aynı gün hocasının vefat ettiÄŸini öÄŸrendiler.

Ömrünün sonlarında hasta oldu.
Öyle ki, eli ve ayakları hareket etmiyordu.
Ancak günde beÅŸ defa, namaz vakitlerinde âzâlarına kuvvet gelir, namazlarını ayakta kılardı yine.

RÛHUNUZUN KATÄ°LÄ° OLMAYIN

Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Rûhunuzun katili olmayın! Bilakis onu besleyin, buyurdu.

Sordular:
- Ruh nasıl beslenir ki efendim?

Bu suale, sualle cevap verdi:
- Her gün, üç öÄŸün yemek yiyoruz deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Yemezsek ne olur?
- Hasta oluruz efendim.

- Daha da yemezsek?
- Ölürüz.

O zaman;
- Ä°ÅŸte bedenimizin ölmemesi için nasıl gıdaya ihtiyaç varsa, rûhumuzun da ölmemesi için gıdaya ihtiyacı vardır, buyurdu.