Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, asrının bir teki olup, üstadı olan Zünnun-i Mısri hazretlerine karşı çok edebliydi.

Şöyle ki; O hayatta iken dînî bir konuda ağzını açmadı.
Kendisine bir sual sorsalardı, üstadına edebinden cevap vermezdi.

Ama bir gün;
- Kardeşlerim! Dînî bir suâliniz varsa sorun, cevap vereyim, buyurdu yakınlarına.

Onlar çok şaşırıp;
- Hayırdır efendim, yılardır dînî konularda hiç konuşmazdınız. Hikmeti nedir ki şimdi İstediğinizi sorun diyorsunuz? dediler.

Cevaben;
- İnsanın hocası hayattayken dinden konuşması, edebe aykırıdır, buyurdu.

Araştırdılar.
Aynı gün hocasının vefat ettiğini öğrendiler.

Ömrünün sonlarında hasta oldu.
Öyle ki, eli ve ayakları hareket etmiyordu.
Ancak günde beş defa, namaz vakitlerinde âzâlarına kuvvet gelir, namazlarını ayakta kılardı yine.

RÛHUNUZUN KATİLİ OLMAYIN

Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Rûhunuzun katili olmayın! Bilakis onu besleyin, buyurdu.

Sordular:
- Ruh nasıl beslenir ki efendim?

Bu suale, sualle cevap verdi:
- Her gün, üç öğün yemek yiyoruz değil mi?
- Evet efendim.

- Yemezsek ne olur?
- Hasta oluruz efendim.

- Daha da yemezsek?
- Ölürüz.

O zaman;
- İşte bedenimizin ölmemesi için nasıl gıdaya ihtiyaç varsa, rûhumuzun da ölmemesi için gıdaya ihtiyacı vardır, buyurdu.