Abdülkahir Sühreverdi hazretlerinin yeğeni, Şihabüddîn Ömer-i Sühreverdi şöyle anlatıyor:
Bir gün, amcamın yanına biri geldi.
Yanında bir de buzağı getirmişti.

Hayvanı bir ağaca bağlayıp;
- Efendim, kabul buyurursanız, bu hayvanı size nezr etmiştim, diye arzetti.

Amcam, buzağıya bakıp;
- İyi ama bize nezr ettiğin, bu hayvan değil ki, buyurdu.

Adam, şaşkın şaşkın amcama bakıyordu ki, o esnada koşarak biri daha geldi yanımıza.
Onun da yanında bir buzağı vardı.

Amcama hitâben;
- Efendim, bir karışıklık oldu. Size nezr edilen buzağı, o değil, işte budur, dedi.
Onu bırakıp öbürünü alıp gitti.

AHMAK İNSAN

Bir gün de;
- Ahmak kimdir efendim? diye sordular bu zâta.

Cevabında;
- Ahmak insan, kendi Yaradan'ına isyan eden insandır. Her türlü günahı işler de, yine kendisini Cennete girmeye lâyık görür, buyurdu.

İYİ İNSAN KİME DENİR?

Bir gün de;
- İyi insan kime denir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- İyi insandan, kimse zarar görmez. O, edeblidir. Kendini kötü, başkalarını iyi bilir, buyurdu.

Ve ekledi:
- İnsanlardan kendisine çok sıkıntı gelse de, yüzünü ekşitmez ve sabreder. Kötülük yapana da, iyilik eder. Zira onun içinde, kemlikten eser yoktur. Nitekim büyüklerimiz; "Her kaptan içindeki dışına sızar" buyurmuşlardır.