Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, henüz küçükken, güzel ahlâkı ile temayüz etmiÅŸti.
Onsekiz yaşında büyük âlim oldu.
Ä°nsanlara vaz-ü nasihata baÅŸladığında öyle ilgi ve alaka uyandırdı ki, cemaat medreseye sığamaz oldu.

Medrese etrafındaki evler yıkılıp medreseye katıldı.
Bütün BaÄŸdat halkı, genç ihtiyar herkes inÅŸaatta bilfiil çalıştılar.
Bu da kifâyet etmeyince sahraya çıktı.
Ä°nzivaya çekildi oralarda.

YirmibeÅŸ sene, kendisini gizledi.
Çok riyazet yapıp nefsini ıslah etti.
Kırk sene müddetle, gece sabahlara kadar uyumayıp, ibâdetle geçirdi gecelerini.

EMR-Ä° MARUFU BIRAKMA!

Bir gün, nasihat isteyen bir gence;
- Emr-i marufu elden bırakma. Günah iÅŸlemekten kork! Fakir olunca da üzülme! Allahü teâlâ servet de ihsan eder, buyurdu.

Ve ekledi:
- Hocalarının yanında edebli ol! Zira üstaddan, ancak edebli olanlar istifade eder.

GÜLER YÜZLÜ OL!

Biri de nasihat istedi bu zattan.
Ona cevaben;
- Aile efradınla tatlı sözlü, güler yüzlü ol. Allahü teâlânın emir ve yasaklarını onlara öÄŸret. Her hâlinde Ä°slâma uy! Çoluk çocuÄŸunu da Cehennem ateÅŸinden koru. Allah dostlarının, Evliyâ zatların hayat hikâyelerini oku. Çocuklarına da anlat! buyurdu

Ve ekledi:
- Hiç kimseyi gıybet etme! Gıybet yapanı da sustur! Zira gıybet yapana "Sus!" diyene, Cennette büyük bir köÅŸk verilecektir.