O devirde, Bağdat'ta bir kadın vardı ki, Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini çok seviyor, darda kaldığı zamanlarda Ondan imdat istiyordu.

Ancak ahlâksızın biri âşıktı bu kadına.
Onu, gizli gizli takib ediyor, nereye giderse peşinden gidiyordu.

Bir gün uzun bir yola çıktı bu kadıncağız.
O adam da arkasında.
Kadın dağda giderken akşam oldu.
Gecelemek üzere girdi bir mağaraya.
Ardından o adam da girdi.

Kadın geri dönüp adamı gördü ama kaçacak, saklanacak bir yer yoktu.
Çok zor durumda kalmıştı.
Gözlerini kapayıp; "Yetiş ey Gavs-ül âzam!" diye yalvardı.
O anda, Gavs-ül âzam abdest alıyordu.

Kadının sesini işitince nalinini çıkarıp, o mağaraya doğru hiddetle savurdu.
O terbiyesiz adam tam kadını tutacaktı ki, nalin yukardan gelip şiddetle çarptı kafasına.
Hatta bir defa değil.
Tekrar tekrar vurdu.
Tâ ki ölene kadar.

Kadın, o nalini alıp Gavs-ül azama getirdi ve;
- Efendim, Rabbim beni o adamdan kurtardı, dedi.

BAŞARILI OLMANIN SIRRI

Bir gün de;
- Muvaffak olmak neye bağlıdır efendim? diye sordular bu zâta.

Cevabında;
- Mütevâzı olmaya bağlıdır, buyurdu. Tevâzu göstereni Hak teâlâ yükseltir. O tevâzu ettikçe daha da yükselir.

- Ya kibirliyse efendim? dediler.
- Kibredeni Hak teâlâ alçaltır. O kibirlendikçe daha da alçalır. Kibirli olanlar, mahşer gününde, "küçük karıncalar" misali mahşer halkının ayakları altında kalıp helak olacaklardır.