Hübeyret-ül Basri "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır.
Bir gece aşk-ı ilâhîyle ağlıyordu ki, gaibden kulağına bir nida geldi.
- Ey Hübeyr! Bütün günahların mağfiret edildi. Git, Huzeyfe-i Mer'aşi'ye hizmet et! deniyordu.

Bu mânevî işaretle o gün düştü yola.
Ve gidip katıldı bu zâtın halka-i tedrisine.
Bir seneye varmadan, tam yetişti,

Ve mutlak icazet aldı hocasından.
Dünya muhabbeti'ni, attı gönlünden.
Devamlı ağlar ve yaş dökerdi gözünden.

O kadar ki, insanlar hâline acır;
- Bu zâtın eceline az kaldı, derlerdi.

Onun tek düşüncesi, ölüm ve âhiretti.
Tek gayesi, insanları ateşten kurtarmaktı.

Bu gaye uğruna geçirdi her gününü.
Ve bu hizmette tamam etti bir ömrünü.

NASİHAT DİNLEMİYORLAR

Bir gün biri gelip;
- Efendim, çocuklarıma nasihat ediyorum, ama dinlemiyorlar. Acaba sebebi nedir? diye sordu.

Cevaben;
- Bir nasihat dinlenmiyorsa, bunun iki sebebi vardır, buyurdu.

Adam sordu:
- Onlar nedir efendim?
- Ya dinleyenlerin kalbleri günah işlemekten kararmıştır. Ya da nasihat eden, söylediğini kendi yapmıyordur.

Adam düşünceye daldı ve
- Ben söylediklerimi yapmıyorum, dedi yavaşça.

Buyurdu ki:
- Öyleyse sebep budur.

Bir gün de cemaatine;
- Kimseye kötü gözle bakmayın. Çünkü sonu ne olur, bilinmez. Bir kimse, ömür boyu "îmânlı" yaşar da, son anda tersine dönebilir. Yahut bir ömür "küfür"de geçer de, son anda "îmân"la âhirete gidebilir, buyurdu.