Seyyid Ebül Vefa hazretleri Bağdat'ta bir camide kısa bir sohbet yapmıştı.
Cemaate öyle çok tesir etti ki, kalb gözü açıldı dinleyenlerin.
Mest oldular.

Sultan, tebdil-i kıyafetle gelip, bütün cemaati nura gark olmuş ve kendinden geçmiş halde görünce, şaşkın halde saraya geldi ve vezirine;
- Bir kabın içine bir miktar "Hamur" koyup, Ebül Vefa'ya götür ve kendisine; "Sultanımızın sana selâmı var. Erkek ve kadınlardan bir meclis kurmanı istiyor" de! diye emretti.

Baş vezir, hamur kabıyla geldi huzura.
Ancak büyük Velî'nin heybet ve azametinden korkup, söyleyemedi sultanın dediğini.

Fakat Ebül Vefâ hazretleri;
- Yakın gel ey vezir! Sultan bize yağ ve bal mı gönderdi? buyurdu.

Baş vezir;
- Hayır efendim, deyip uzattı kutuyu.

Ama kutu açılınca şaşkına döndü.
Zira yağ ve bal vardı kutunun içinde.

Büyük Velî vezire dönüp;
- Sultan bizden, erkek ve kadınlardan bir meclis kurmamızı mı istiyor? diye sordu.

Vezir, şaşkın bir halde;
- Evet efendim, dedi.

Mübarek zât, içerden bir kutu getirip başvezire uzattı ve;
- Bu kutuyu sultanınıza ver. Cevabımız, bu kutunun içindedir, buyurdu.

Vezir, arzetti o kutuyu sultana
Kutunun içinde bir miktar "Ateş koru" ile biraz "Pamuk", ikisinin arasına da bir küme "Kar" yerleştirmişti mübarek zât.

Demek istemişti ki; Erkeklerin şehveti, "Ateş koru"na benzer, kadınlarınki ise "Pamuk" gibi olup, bir yerde durmaları tehlikelidir. İkisinin arasına "Kar" konursa, ateş pamuğu yakamaz.
Sultan bu manzarayı görünce, bundaki "ince mânâ"yı anladı. Ama inadından vazgeçmedi.