Seyyid Ebül Vefa hazretlerinin bir talebesi, zaman zaman;
- Efendim, talebenin hocasına, hocanın da talebesine karşı vazifeleri nedir? diye sorardı.

Bu zât da;
- Bu sualin cevabını, ancak yaşıyarak anlarsın, buyururdu.

Bir gün o genci çağırıp;
- Mısır'a git. Bir kimse benim için bin dinar nezretmiÅŸ. O parayı al getir, buyurdu.

Talebe;
- BaÅŸüstüne efendim, deyip çıktı yola.

Mısır'da, ilk rastladığı biri ona sordu:
- Ebül Vefa hazretlerini tanır mısın?
- Evet, hocamdır.

Ona bin dinar uzatıp;
- Bu parayı hocana verir misin? diye rica etti.
- Tabii, ben de bunun için geldim, dedi.

Bin dinarı ondan alıp geri dönerken, çok güzel "bir kadın" görüp âşık oldu.

Kadın bunu anlayıp, birisiyle;
- Benimle olmak istersen, cebine bin dinar koyup filân yere gel, diye haber gönderdi.

Teklifi kabul edip, o gece buluÅŸtular.
Muhabbet ediyorlardı ki, gaibten, "bir el" peydah oldu birdenbire.
Talebe, tanımıştı hocasının elini.

Korkudan bayılıp düÅŸtü.
Kendine gelince, koÅŸup köyüne giden bir kervana katıldı hemen.
Kadın da peşinden.

Ebül Vefa hazretleri, o talebeye haber gönderip;
- Ä°kisi birlikte gelsinler, buyurdu.

Onlar, korku içinde içeri girince, büyük Velî o talebeye dönüp;
- Evlâdım, hani sen bana bir ÅŸey soruyordun ya, iÅŸte bu seyahatte ona bir cevap aldın, buyurdu.

Ä°kisi de tövbe ettiler Onun huzurunda.
Ebül Vefa hazretleri, nikâhlarını kıyıp, onları evlendirdi. O kadın da, çok saliha bir hanımefendi oluverdi.