Seyyid Ebül Vefa hazretlerinin bir talebesi, zaman zaman;
- Efendim, talebenin hocasına, hocanın da talebesine karşı vazifeleri nedir? diye sorardı.

Bu zât da;
- Bu sualin cevabını, ancak yaşıyarak anlarsın, buyururdu.

Bir gün o genci çağırıp;
- Mısır'a git. Bir kimse benim için bin dinar nezretmiş. O parayı al getir, buyurdu.

Talebe;
- Başüstüne efendim, deyip çıktı yola.

Mısır'da, ilk rastladığı biri ona sordu:
- Ebül Vefa hazretlerini tanır mısın?
- Evet, hocamdır.

Ona bin dinar uzatıp;
- Bu parayı hocana verir misin? diye rica etti.
- Tabii, ben de bunun için geldim, dedi.

Bin dinarı ondan alıp geri dönerken, çok güzel "bir kadın" görüp âşık oldu.

Kadın bunu anlayıp, birisiyle;
- Benimle olmak istersen, cebine bin dinar koyup filân yere gel, diye haber gönderdi.

Teklifi kabul edip, o gece buluştular.
Muhabbet ediyorlardı ki, gaibten, "bir el" peydah oldu birdenbire.
Talebe, tanımıştı hocasının elini.

Korkudan bayılıp düştü.
Kendine gelince, koşup köyüne giden bir kervana katıldı hemen.
Kadın da peşinden.

Ebül Vefa hazretleri, o talebeye haber gönderip;
- İkisi birlikte gelsinler, buyurdu.

Onlar, korku içinde içeri girince, büyük Velî o talebeye dönüp;
- Evlâdım, hani sen bana bir şey soruyordun ya, işte bu seyahatte ona bir cevap aldın, buyurdu.

İkisi de tövbe ettiler Onun huzurunda.
Ebül Vefa hazretleri, nikâhlarını kıyıp, onları evlendirdi. O kadın da, çok saliha bir hanımefendi oluverdi.