Seyyid Ebül Vefa hazretlerinin huzuruna bir gün, sevdiği bir tüccar gelerek;
- Efendim, duâya çok ihtiyacım var. İzniniz olursa para kazanmak için sefere çıkacağım, diye arzetti.

Ebül Vefa hazretleri ona "Sabır"dan bahsedip;
- İnsan, başına gelen her türlü belâya sabredip, şikâyet etmemesi gerekir, buyurdu.

Hiçbir şey anlamadı adam bu nasihattan.
Niçin böyle söylemişti acaba?
Çok merak etti.
Sormaya da utandı.

Mübarek elini öpüp, çıktı sefere.
Gerçekten de çok para kazandı.
Çok mal ile geri dönüyordu ki, yolda "eşkıyalar" saldırıp, ne kadar malı varsa, yağma edip kaçtılar.

Perişan olmuştu.
Ne yapacağını şaşırdı.
Bitkin halde memleketine geldi.

Üzüntüyle Ebül Vefa hazretlerinin huzuruna girip, başına gelenleri anlattıktan sonra;
- Asıl niyetim Hacca gitmekti efendim. Dünya malı kazanmak değildi, diye arzetti.

Böyle söyleyince;
- Öyleyse Hacca birlikte gidelim, buyurdu büyük Velî.

Adam şaşırdı:
- Şimdi mi gideceğiz efendim?
- Evet şimdi.

- Ama bugün arefe. Nasıl yetişiriz ki efendim?

Mübarek zât;
- Merak etme, yetişiriz, buyurup,
yapıştı tüccarın elinden.

Ve çıktılar evden.
Birkaç adım gitmişlerdi ki, "Beytullah"ın önünde buldular kendilerini.
Haccı ifa edip, aynı hızla geri döndüler.

Allah dostları için bunlar olağan şeylerdir.
Çünkü Allahü teâlâdır herşeyi yaratan.
O, herşeye kadirdir.