Seyyid Ebül Vefa hazretlerinin huzuruna, bir gün sevdiÄŸi bir tüccar gelerek;
- Efendim, izin verirseniz ticari bir sefere çıkacağım, diye arzetti.

Büyük Velî;
- Ä°yi olur. Ä°nÅŸallah çok para kazanır ve afiyetle geri dönersin, buyurdu.

Adamcağız;
- Ä°nÅŸallah efendim, dedi.
Ve elini öpüp ayrıldı huzurundan.

Ancak o gün bir tanıdığına rastlayıp, ona da sordu bu meseleyi:
- Ticari bir sefere çıkmayı düÅŸünüyorum. Ne dersin?
- Bana soruyorsan, gitme derim.

- Neden?
- Ne bileyim yollar tehlikeli. Eşkıya falan.

Kafası karıştıysa da Ebül Vefa hazretlerinin sözüne uyarak çıktı sefere. Çok para kazanıp dönerken bir handa konakladı ve gece rüyasında eÅŸkıyanın hanı basıp bütün malını aldıklarını gördü.

Çok üzüldü, periÅŸan oldu.
Ancak uyanınca, rüya olduÄŸunu anlayıp çok sevindi.
Ve sürur içinde gelip, Ebül Vefa hazretlerini ziyaret etti.

Büyük Velî sitem etti kendisine:
- Sefer için bize sormuÅŸtun. Tekrar baÅŸkasına neden sordun?
Mahcubiyetinden önüne baktı.

Büyük Velî;
- Bir iÅŸ, bir Allah adamına danışılıp yapılırsa, o iÅŸin neticesi ÅŸer olsa bile, bu istiÅŸarenin bereketiyle hayra dönüÅŸür, buyurdu.

Ve ÅŸöyle devam etti:
- Sen o handa yatıp da bir rüya görmüÅŸtün ya. Hani eÅŸkıya saldırmış ve ne kadar malın varsa hepsini almışlardı.

- Evet efendim.
- Bize danışmasaydın öyle olacaktı iÅŸte. Ä°stiÅŸarenin bereketiyle o ÅŸer, hayra tebdil oldu. Åžimdi anladın mı sorup da yapmanın ehemmiyetini?

- Anladım efendim.