Adiyy bin Müsafir hazretleri, bir sohbetinde;
- Kim ölüme hazırsa, öldüğünde, kabri Cennet bahçesi olur. Kim de ölümü hiç hatırlamıyorsa, onun onun kabri Cehennemden bir çukur olur, buyurdu.

Şöyle devam etti:
- Ey insanoğlu! Biri sana; "Ne mübareksin" dese, başkası da; "Ne kötü adamsın" dese, birinci sözden daha çok hoşlanıyorsan, bil ki, kötü birisin. Çünkü iyi insan, kendini iyi bilmez, her işini kusurlu, noksan ve bozuk görür, buyurdu.

Ve ekledi:
- Hatta o, kendini her müminden fena bilir. Aynaya baktığında, kendinden iğrenir.

- Kötü insan nasıl olur efendim? dediler.
- Kötü insan, kendini iyi görür, amellerini beğenir. Biri onu övse, sevinir, kötülese üzülür.

BEN DEMEK, BİD'ATTİR

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, "Ben" demek bid'attir. Bid'at ehli ise Cehennemin köpekleridir, buyurdu.

Sordular:
- Ben demekten murat, kendini beğenmek mi efendim?
- Evet. Bid'atlerin başı, "Ben" demektir. "Ben bilirim, ben yaparım…" demek, ne kadar çirkindir.

BİRİNCİ VAZİFEMİZ

Bir gün de sevdiklerine;
- Birinci vazifemiz, dînin emirlerine uymaktır, buyurdu. Fakat buna maniler var.

- Ne manisi efendim? dediler.
- İnsanın dışında şeytan ve kötü arkadaş, içinde ise kendisi.

- Kendisi mı efendim?
- Evet. En büyük engel, insanın kendisidir. Yâni kendi nefsidir. Nefse uymak en büyük engeldir.