Adiyy bin Müsafir hazretleri, bir sohbetinde;
- Kim ölüme hazırsa, öldüÄŸünde, kabri Cennet bahçesi olur. Kim de ölümü hiç hatırlamıyorsa, onun onun kabri Cehennemden bir çukur olur, buyurdu.

Åžöyle devam etti:
- Ey insanoÄŸlu! Biri sana; "Ne mübareksin" dese, baÅŸkası da; "Ne kötü adamsın" dese, birinci sözden daha çok hoÅŸlanıyorsan, bil ki, kötü birisin. Çünkü iyi insan, kendini iyi bilmez, her iÅŸini kusurlu, noksan ve bozuk görür, buyurdu.

Ve ekledi:
- Hatta o, kendini her müminden fena bilir. Aynaya baktığında, kendinden iÄŸrenir.

- Kötü insan nasıl olur efendim? dediler.
- Kötü insan, kendini iyi görür, amellerini beÄŸenir. Biri onu övse, sevinir, kötülese üzülür.

BEN DEMEK, BÄ°D'ATTÄ°R

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, "Ben" demek bid'attir. Bid'at ehli ise Cehennemin köpekleridir, buyurdu.

Sordular:
- Ben demekten murat, kendini beÄŸenmek mi efendim?
- Evet. Bid'atlerin başı, "Ben" demektir. "Ben bilirim, ben yaparım…" demek, ne kadar çirkindir.

BÄ°RÄ°NCÄ° VAZÄ°FEMÄ°Z

Bir gün de sevdiklerine;
- Birinci vazifemiz, dînin emirlerine uymaktır, buyurdu. Fakat buna maniler var.

- Ne manisi efendim? dediler.
- Ä°nsanın dışında ÅŸeytan ve kötü arkadaÅŸ, içinde ise kendisi.

- Kendisi mı efendim?
- Evet. En büyük engel, insanın kendisidir. Yâni kendi nefsidir. Nefse uymak en büyük engeldir.