Alî bin Heyti hazretleri, Evliyânın büyüklerindendir.
O devirde Acem şahı, Müslümanlarla savaşmayı kararlaştırdı.
Ordusunu alıp, Bağdat'ın yakınında karargah kurdu.

Çünkü müminlerin padişahı Bağdat'ta otururdu o vakit.
Ama askeri az olduğundan üzüldü.

Ve gidip Gavs-ül âzam Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinden manen yardım istedi.
Büyük Velî o esnada Alî bin Heyti hazretleriyle sohbet ediyorlardı baş başa.
Bu haberi alınca bıraktı sohbeti.

Alî bin Heyti hazretlerine;
- Hemen kalk! Düşman tarafına birini gönder ki, düşman askerini Bağdat'a sokmasın! buyurdu.

Alî bin Heyti hazretleri;
- Başüstüne efendim! dedi ve eve gitti.

Hizmetçisine;
- Çabuk Acem askerlerinin olduğu yere git! buyurdu. Bir çardak altında üç kişi göreceksin ki, onlar Acem şahının kumandanlarıdır. Onlara; "Kalkıp gidin buradan! Zira Alî bin Heyti böyle istiyor" de. Eğer "Gitmeyiz" derlerse, "Benden söylemesi, gerisini siz bilirsiniz!" de ve geri dön! buyurdu.

Hizmetçi,
- Peki deyip, çıktı yola.
O yere gidince, bir çardakta oturan üç kişi gördü gerçekten.

Onlara yaklaşıp;
- Derhal çıkıp gidin bu yerden! Zira Alî bin Heyti hazretleri böyle emrediyor! dedi.

Onlar, Alî bin Heyti ismini duyar duymaz;
- Peki peki! dediler.

Hiç itiraz etmediler.
Daha doğrusu edemediler.

Askerlerine;
- Geri dönüyoruz! tâlimatı verdiler.
Ve acele toparlanıp, Bağdat'ı terk ettiler.