Beka bin Batu hazretleri, Irak'ta yetiÅŸen Evliyâdandır.
Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bu zâtı çok sever ve methederdi kendisini.

Bu zât, bir gün sahilde dinleniyordu.
O esnada uzaktan bir gemiyi gördü.

Ancak gemidekilerden bazısı içki içip ve nâra atarak rahatsız ediyorlardı diÄŸer yolcuları.
Beka bin Batu hazretleri bunu firasetle anlayıp çok üzüldü.

Denizin kıyısından;
- Ey kaptan! Sustur şu insanları! diye seslendi.

Cenâb-ı Hak iÅŸittirdi bu sesi kaptana.
Ama o edebsizler susmayınca, Allah dostu gadaba geldi birden.

Bu defa;
- Ey deniz! Åžu asi insanları içine al! diye seslendi.

O anda yükselmeye baÅŸladı deniz suları.
Ve başladı koca gemi sallanmaya.
Ä°nsanları bir ölüm korkusu sardı o anda.

Derken gemi batmaya yüz tutmuÅŸtu ki, feryad-ü figana baÅŸladı bütün yolcular.
Tabii o edebsizler de.
Herkes can derdine düÅŸmüÅŸtü ki, büyük Velî merhamete geldi yine.

Acıdı onlara.
Ve denizden yürüyerek gitti geminin yanına.
İnsanlar hayret nazarlarıyla seyrediyordu Onu.

Hatâlarını bilip, hepsi tövbe ettiler.
O, su üstünde namaz kıldı.

Ve ellerini kaldırıp;
- Yâ Rabbî, bu kullar piÅŸman olup tövbe ettiler. Sen onları boÄŸulmaktan kurtar! diye yalvardı.

Duâ bitmemiÅŸti ki, dalgalar durdu.
Deniz sâkinleÅŸti.

KurtulmuÅŸlardı ölümden.
Dahası, az önce içki içip nâra atan o insanlar, talebesi oldular bu büyük Velî'nin.