Beka bin Batu hazretleri, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, iyi biliniz ki, Allahü teâlâ bizi âhiret için yarattı. Böyle iken bir mümin âhiret'i bırakıp dünyaya sarılırsa akıbeti ne olur? buyurdu.

Åžöyle devam etti:
- Ey dünya'nın peÅŸinde koÅŸanlar! Siz ona koÅŸsanız da, o sizden kaçar. Dünya çok vefasızdır, bir üzüntü, bir sevinç. Böyle bir yalancıya, insan aldanır mı hiç? Bak, ömrün azalıyor, ölüme gidiyorsun. Hazırlığın bile yok, niçin düÅŸünmüyorsun?

Sonra derin bir nefes alıp;
- KardeÅŸlerim, ÅŸuna çok ÅŸaÅŸarım ki, bazı insanlar vardır, âhiretin ebedî olduÄŸunu bilir, ama bildikleri gibi yaÅŸamazlar. Bu dünyada uyur gezer misali yaÅŸarlar, buyurdu.

SEVGÄ°NÄ°N ALAMETÄ°

Bir gün de;
- Sevgi'nin alameti nedir efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Ä°taat etmektir, buyurdu.

- Ä°taat yoksa efendim?
- O zaman sevgi de yoktur.

- Peki sevginin derecesi ne ile ölçülür hocam?
- Ä°taatteki sürat ile.

ZERRE KADAR ÎMÂNI OLAN

Bir gün de sevdiklerine;
- Allahü teâlâ, bu dünyada müminlere de acır, kâfirlere de. Dünya nîmetlerini hepsine serper, buyurdu.

Sordular:
- Ya âhirette efendim?
- Âhirette yalnız müminlere acıyacaktır.

- Günahkâr müminler ne olacak hocam?
- Kalbinde zerre kadar îmânı olan kimse Cehenneme girse de orada sonsuz kalmayacak.

- Ya kâfirler efendim?
- Onlar, Cehennemden hiç çıkarılmazlar.