Tâbiînin büyüklerinden olan Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatıyor:
Hadîs-i ÅŸerîfte Peygamberimiz buyurdular ki: Kıyâmet günü kulun ameli getirilir, oraya mahsûs olan terazinin bir gözüne konur.
Melekler tartar.
Ama hafif gelir.
Tâ ki, Allahü teâlâ tarafından mühürlenmiÅŸ bir sahîfe getirilip sevap kefesine konunca, bu göz ağır gelir. Bu sahîfede "Lâ ilahe illallah" yazılıdır"

AÄžLAMA

Bir ara gözleri rahatsızlanıp tabîbe gitti. Tabîb; "Bir husûsa dikkat edersen, gözlerin iyi olur" dedi. Hazret-i Sâbit sordu:
"O nedir?"
"AÄŸlama".
Tabîb, aÄŸlamamasını tavsiye ettiyse de, hazret-i Sâbit; "AÄŸlamayan gözde hayır yoktur" buyurdu.

O GÜNÜ DÜÅžÜN

Bu zat anlatıyor: Sinirli bir gence, annesi sık sık öÄŸüt verip; "Ey oÄŸlum, senin için öyle bir gün vardır ki, sen hep o günü düÅŸün" derdi.
Zaman geçti.
Oğlu hastalandı.
Artık son nefeslerini veriyordu ki, annesi oÄŸlunun üzerine kapanıp; "Ey OÄŸlum, ben seni iÅŸte bugün için uyarıyordum" dedi.
O gözünü açtı.
Ve annesine;
"AnneciÄŸim, benim Rabbim, maÄŸfireti bağışlaması, affı ve ihsânı bol olandır. Bugün, beni affedeceÄŸine ümidim, tamdır" dedi.
DediÄŸi gibi de oldu.
Günahları affolundu.