Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri “rahmetullahi aleyh” anlatıyor: Bir mü'min, Allahü teâlâdan bir şey isterse, Allahü teâlâ bu iş için Cebrâil aleyhisselâmı vazifelendirir.
O kul sâlih ise.
Hz. Cebrâile;
"Bu kulumun ihtiyâcını yerine getirmekte acele etme. Çünkü ben, o kulumun sesini duymayı seviyorum" buyurur.
Fenâ kul ise.
O zaman da;
"Yâ Cebrâil! Onun isteğini hemen yerine getir. Çünkü ben onun sesini duymak istemiyorum" buyurur.

BIRAKIN DÖVSÜN

Yine O anlatır: Bir kimse vardı ki, babasını bir yerde dövüyordu. Ona; "Babanı niçin dövüyorsun, ayıp günah değil mi?" dediler. Bunun üzerine babası dedi ki:
"Bırakın dövsün"
"Niçin?" dediler.
"Çünkü vaktiyle aynı bu yerde, ben de babamı dövmüştüm. Şimdi ektiğimi biçiyorum" dedi.

UNUTMAYIN Kİ…

Bu zât gecelerini ibâdetle geçirir ve çoluk çocuğuna; "Kalkın, Allahü teâlâya ibâdet edin. Unutmayın ki, gece kalkıp ibâdet yapmak, kıyâmetin şiddet ve dehşetinden daha hafiftir" derdi.
Çok âbid idi.
Sevdiklerine;
"Biz öylelerine yetiştik ki, çok namaz kılmaktan başlarını yastığa koyacak vakit bulamazlardı" derdi.
Yine o anlatır:
Enes bin Mâlik;
"Ey Sâbit! Benden ne alacaksan al. Zîra ben, aldıklarımı, Resûl aleyhisselâmdan, Resûlullah Cebrâil'den O da Allahü teâlâdan aldı" derdi bana.