Yûnus bin Ubeyd hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin büyüklerindendir. Manifaturacılık yaparak nafakasını temin ederdi. Kul hakkına girmekten çok korkar, malını medh etmezdi.
Bir gün şöyle oldu:
Bir müşteri geldi.
Çırağı ilgilendi.
Ve kumaşı müşteriye gösterirken; "Yâ Rabbî! Bu Cennet kumaşından bana da nasîb et" dedi. O bunu duyunca, o malı sattırmadı.

BUNU KAÇA ALDIN?

Bir gün yolda bir kimsevi kumaş satın almış gidiyor görünce, kumaşı tanıyıp, kendi dükkânından alınmış olduğunu anladı.
Ve ona sordu:
"Bunu kaça aldın?"
Adam; "Dörtyüz dirheme" deyince, "Bu kumaşın değeri ikiyüz dirhemdir. Gel, paranın üstünü al" buyurdu.
O kimse; "Bu kumaş, bizim orada beşyüz dirhem eder" dedi.
"Olsun" buyurdu.
"Gel, üstünü al"
O da gelip, ikiyüz dirhemini alıp gitti. Hazret-i Yûnus malı satan çırağına; "Bu kumaşı niye pahalı sattın?'" diye sordu. "Vallahi kendi rızâsı ile aldı" deyince, "O râzı olsa da, sen râzı olmayacaktın" buyurdu.


BANA BAKIN

Bir gün sevdiklerine; "Dışı, içine uymayan birini görmek isterseniz bana bakın" buyurdu. Dinleyenler şaşırdı.
"Niçin?" dediler.
Cevap verdi ki:
"Çünki yüz kadar iyi huy biliyorum, ama bir tekini kendimde göremiyorum. Kötü huyları sayıyorum. Hepsini kendimde görüyorum" buyurdu.