Yûsüf bin Hüseyin Râzî hazretleri "rahmetullahi aleyh" seyahatlerinden birisinde, Arabistan'da bir kabileye uğradı. Kabile reîsinin kızı, Onu görüp âşık oldu.
Bir yolunu buldu.
Ve yanına geldi.
Yûsuf bin Hüseyn yalnızdı o saatte. Kızı görünce hızla uzaklaştı oradan. Başka bir yere gidip oturdu. Başını dizlerine koydu.
Öylece uyudu.
Ve rü'yâ gördü.
Şöyle ki, Cennet gibi bir yer ve yeşiller giyinmiş çok güzel kimseler. Birisi de, pâdişâh misâli taht üzerinde oturuyordu. Yaklaştı.
Ve onlara sordu:
"Sizler kimsiniz?"
Onlar kendisine çok saygı ve hürmet gösterip; "Bizler melekleriz. Taht üzerinde oturan da Yûsuf aleyhisselâmdır. Yûsuf bin Hüseyn'i ziyârete geldik" dediler.
Çok hayret etti
Mahcûb oldu.
Ve ağlamaklı bir ses ile; "Sübhânallah! Ben kim oluyorum ki, Allahü teâlânın Peygamberi benim ziyâretime gelsin" dedi. Bu sırada Hazret-i Yûsuf, tahttan inip yanına geldi. Müsâfeha edip Ona sarıldı ve "Ey Yûsuf! Kabile reîsinin güzel kızı, sana geldi.
O anda yalnızdın.
Allahtan korktun.
Ve kıza hiç iltifat etmeden, Allaha sığınarak oradan kaçıp gittin. Allahü teâlâ, senin hâlini bize gösterip; "Ey Yûsuf! Bak, senin, Zelîha'dan kaçtığın gibi, bu Yûsuf da kabile reîsinin kızından öylece kaçtı" buyurdu.
Ve bana emretti.
Melekleri aldım.
Ve Rabbimin emriyle seni ziyârete geldim. Ey Yûsüf! Bu zamanın kutbu Zünnûn-i Mısrî'dir. İsm-i a'zam Ona verildi. Huzûruna git ve Allahü teâlânın seçilmiş kullarından olduğunu kendisine müjdele" buyurdu. (devamı yarın)