Son devir Anadolu Velîlerinden Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh" birgün dergâhında namaz kılıyordu. Oğlu İbrâhim, babasının yanına girmek istedi. Kapıdan baktı.
Namazda gördü.
O zaman girmedi.
Gidip, birkaç dakika sonra tekrar geldi. Tehiyyatta oturuyor görüp yine girmedi. Bir müddet sonra geldiğinde Onu yine tehiyyatta gördü.
Şüphelendi
Merak etmişti.
Dayanamayıp, içeri girdi ve babasının vefât ettiğini anladı. O esnâda o kapıda bulunan köpek koşarak uzaklaştı ve talebelerinin bulunduğu bütün köyleri bir çırpıda dolaştı. Hayvanın hali, görenlere tuhaf geldi. Birşeyler söyler gibi bir hâli vardı
Meraklandılar.
Evine vardılar.
Hepsi de; "Bunda bir iş var" diyordu. Gerçekten evine geldiklerinde hâdiseyi öğrendiler. Cenâze namazını kılıp Holay köyü kabristanlığına defn ettiler.
1942 seresiydi.
63 yaşındaydı.
Bir kış mevsimi Alî Osmân Efendi talebesi Veysel Hâfız ile bir yere giderlerken namaz vakti daraldı. Alî Osmân Efendi talebesine; "Buralarda tanıdık bir köy yok mu?" diye sordu.
Veysel Efendi;
"Var hocam" dedi.
"Ama îtikâdları bozuktur" diye de arzetti. Alî Osmân Efendi; "Olsun" deyince, o köye gittiler. Veysel Hâfız tanıdığı birisinin kapısını çaldı. O zât bunları görünce sevindi.
İçeri buyur etti.
Ve iltifat eyledi.
Alî Osmân Efendi, talebesiyle namaz kıldıktan sonra, sohbete başladı. Sohbete, köyden herkes geldi ve sabaha kadar devâm etti. Netîcede bütün köy halkı o bozuk îtikâtlarına tövbe edip, Ehl-i sünnet îtikâdını kabûl ettiler.