Tâbiîn devrinin mücâhid velîlerinden Amr bin Utbe hazretleri "rahmetullahi aleyh" bâzı geceler atına binip kabristana giderdi.
Mevtâlara okurdu.
Ve ayağa kalkıp;
"Ey kabirdekiler! Amel defterleri dürüldü. Yapılan işler Allahü teâlâya arzedildi" diye seslenir, sabaha kadar gözyaşı dökerdi.
Bâzan çöle çıkardı.
Orda namaz kılardı.
O namaza durunca, bir "bulut" Onu gölgeler, "vahşî hayvanlar" etrâfında dolaşır, zarar vermezlerdi.

ARSLANDAN KORKMADIN MI?

Amr bin Utbe bir gazâya çıkmıştı. Bir nöbet esnâsında namaza durdu. Bu sırada bir arslan kükremesi işitildi. Herkes telâşa kapıldı.
Kimi sağa kaçtı.
Kimi sola koştu.
Amr bin Utbe hazretleri, kendinden geçmiş bir vaziyette namazına devâm etti. Koca arslan, Onun etrâfında dolaştı durdu.
Bir şey yapmadı.
Arkadaşları Ona;
"Arslandan korkmadın mı?" dediler. "Allahü teâlâdan başka bir şeyden korkmaktan, O'na karşı hayâ ederim" dedi.

ŞEHİT OLDU

Amr bin Utbe hazretleri, katıldığı bir gazâda beyaz bir elbise giydi ve; "Kanımın bunun üzerine akmasını istiyorum" dedi.
Ve kılıcını aldı.
Düşman daldı.
Bu şiddetli muhârebede bir ara kâfirlerin attığı iri bir taş ile yaralandı ve şehîd oldu. Şehîd olduğu yere, üzerindeki kana bulanmış beyaz elbise ile defnedildi.