Büyük velîlerden Cemâleddîn-i Geylânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Kazvin'de otururdu. Herkes, nûr saçılan sohbetlerinden istifâde etmek için, her taraftan akın akın yanına koÅŸardı.
Talebesi çoktu.
ÇoÄŸu yerliydi.
Bir kısmı da Kazvin dışındandı. Mesela Åžîrâz pâdiÅŸâhı bunlardandı. Kazvin'in ileri gelenlerinden biri Åžîrâz'a göç etmek istedi. O yerin pâdiÅŸâhının bu zâtın talebesi olduÄŸunu biliyordu.
Huzura geldi.
Kendilerine;
"Efendim, Åžîraz'a gittiÄŸimde bana kolaylık göstermesi için Åžîrâz pâdiÅŸâhına bir mektup yazar mısınız" diye rica etti.
Büyük Velî;
"Peki" dedi.
Ve bir kâğıda, "Bal ve Râziyâne" yazıp ona verdi. O kimse, bu mektubu alıp Åžîrâz'a vardığında pâdiÅŸâhla görüÅŸmek istedi.
Ancak adamları;
"Hasta" dediler.
Karın aÄŸrısından muzdarip olduÄŸunu ve ÅŸu anda hamamda bulunduÄŸunu söylediler. Hamama gitti. PâdiÅŸâhın yanına girdi ve aÄŸrılar sebebiyle çok sıkıntıda olduÄŸunu görüp selâm verdi.
Selâmün aleyküm.
Sultân selâmı alıp;
"Nereden geliyorsunuz?" diye sordu. "Kazvin'den" deyince; "Cemâleddîn hazretleri nasıldır?" diye sordu.
Cevaben;
"Ä°yidir" dedi.
Ve mektubu verdi. PâdiÅŸâh mektuptaki iki kelimeyi okuyunca, hocasının kerâmet olarak hastalığına ilâc yazdığını anladı ve hemen, bal ile o otu karıştırıp yedi.
Ve ÅŸifâ buldu.
Ayağa kalktı.
O nastalıktan eser kalmadı. Allahü teâlâya çok ÅŸükretti ve gelen kimseye çok ikrâmda bulunup kolaylıklar gösterdi.