Daygam bin Mâlik hazretleri "rahmetullahi aleyh" çok ağlar, gözyaşı dökerdi. Biri anlatıyor: Mahallemizin mescidine gittim. İmâm bana ıslanmış yerler gösterdi.
Ben çok merak edip;
"Niye ıslak?" dedim.
"Daygam bin Mâlik'in secdede iken akıttığı gözyaşlarından" diye cevap verdi.

EVET SEVİYORUM

Bir gün annesi Daygam'a seslenip; "Ölümü seviyor musun?" diye sordu. Daygam cevaben; "Evet, severim" dedi.

Annesi sordu:
"Niçin seversin?"
Cevâben; "Mü'minin âhireti dünyasından hayırlıdır" dedi. O zaman ana-oğul ağlamaya başladılar.

HAYIR SEVMİYORUM

Bir gün de annesi; "Ölümü seviyor musun?" diye sorduğunda; "Hayır Anneciğim!" dedi.
Annesi sordu yine:
"Niçin sevmiyorsun?"
"Çünki hazır değilim" deyince, ana-oğul yine ağlamaya başladılar.

EY İNSANLAR!

Bir sevdiği anlatıyor: Daygam bin Mâlik ile bir gemide idik. Gece sabaha kadar ağladı. Sabahleyin Ona; "Gecen çok uzun sürdü" dedik. "İnsanlar yarın başlarına gelecek şeyleri bilseler, hiç gülmez, çok ağlarlar" buyurdu.
Daha çok ağladı.
Ve gözyaşlarıyla;
Sûre-i Lokmanda meâlen; "Ey insanlar! Babanın evlâdı için bir şey yapamıyacağı o korkunç günden çekinin" meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu.