Daygam bin Mâlik hazretleri "rahmetullahi aleyh" çok aÄŸlar, gözyaşı dökerdi. Biri anlatıyor: Mahallemizin mescidine gittim. Ä°mâm bana ıslanmış yerler gösterdi.
Ben çok merak edip;
"Niye ıslak?" dedim.
"Daygam bin Mâlik'in secdede iken akıttığı gözyaÅŸlarından" diye cevap verdi.

EVET SEVÄ°YORUM

Bir gün annesi Daygam'a seslenip; "Ölümü seviyor musun?" diye sordu. Daygam cevaben; "Evet, severim" dedi.

Annesi sordu:
"Niçin seversin?"
Cevâben; "Mü'minin âhireti dünyasından hayırlıdır" dedi. O zaman ana-oÄŸul aÄŸlamaya baÅŸladılar.

HAYIR SEVMÄ°YORUM

Bir gün de annesi; "Ölümü seviyor musun?" diye sorduÄŸunda; "Hayır AnneciÄŸim!" dedi.
Annesi sordu yine:
"Niçin sevmiyorsun?"
"Çünki hazır deÄŸilim" deyince, ana-oÄŸul yine aÄŸlamaya baÅŸladılar.

EY Ä°NSANLAR!

Bir sevdiÄŸi anlatıyor: Daygam bin Mâlik ile bir gemide idik. Gece sabaha kadar aÄŸladı. Sabahleyin Ona; "Gecen çok uzun sürdü" dedik. "Ä°nsanlar yarın baÅŸlarına gelecek ÅŸeyleri bilseler, hiç gülmez, çok aÄŸlarlar" buyurdu.
Daha çok aÄŸladı.
Ve gözyaÅŸlarıyla;
Sûre-i Lokmanda meâlen; "Ey insanlar! Babanın evlâdı için bir ÅŸey yapamıyacağı o korkunç günden çekinin" meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu.