Dimitrofçalı Muslihuddin Efendi, Rumeli evliyâsının büyüklerindendir. O devirde bir kişi bilmiyordu bu zâtın büyüklüğünü. Bir gece rüyâ gördü. Sevgili Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm" o beldeye teşrîf etmiş, bu zâtın dergâhında sohbet etmekteydi.
O kimseyi gördü.
Ve ona bakarak,
"Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdular. Adam heyecan içinde uyandı. Mânevî bir haz içindeydi. Sabah olunca erkenden uyandı.
Koştu dergâha.
O zât içerdeydi.
Ve oturuyordu.
Hem de tam Resûlullah Efendimizin rüyâda oturduğu yerde oturuyordu. O içeri girince ona bakarak; "Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdu. Adamcağız bunu işitince sarıldı ellerine. Hürmetle öptü ve bir daha ayrılmadı sohbetinden.

SEVMENİN ALÂMETİ

Bir gün de bu zâta; "Hocam, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alâmeti var mıdır?" diye sordular. Cevâbında; "Vardır" buyurdu. "O alâmet nedir?" dediklerinde; "O kimse hep hayırlı işlerle meşgul olur. İnsanlar fayda görürler kendisinden" buyurdu.
Sordular yine:
"Ya sevmiyorsa?"
"Allahü teâlânın sevmediği kimse, malayâni ile vakit geçirir. Yâni ne dîne, ne de dünyaya faydası olmayan boş işlerle uğraşır. Daha açık söyliyeyim mi?"
Hemen dediler ki:
"Söyleyin hocam".
O vakit byurdu ki:
"Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiğine alâmet, o kimsenin "iyi işler" yapması, sevmediğine alâmet de "kötü işler" yapmasıdır.