NiÅŸâbur Velîlerinden Ebû Bekr el Ferrâ hazretleri "rahmetullahi aleyh" hakkında bir sevdiÄŸi ÅŸöyle anlatıyor: Bir zaman nafile hacca gitmek üzere yola çıktık. NiÅŸâbur'a vardığımızda, Ebû Bekr el-Ferrâ ile görüÅŸmek istedim.
Ama yalnız değildim.
Arkadaşlarım vardı.
Onlarla istiÅŸâre ettim. ArkadaÅŸlarım; "Onu ziyâret edersen, anne babanın rızâsını alman için seni geri gönderir. Hacdan dönüÅŸte ziyâret et" dediler. Fakat ben arkadaÅŸlarımın tavsiyelerine aldırmayıp, bu büyük zâtın bulunduÄŸu mescidi aradım.
Bulup içeri girdim.
Ve selâm verdim.
O selâmımı aldı ve bana; "Nerelisin?" diye sordu. "Heratlıyım" dedim. "Nereye gidiyorsun?" dedi. "Hacca gidiyorum?" deyince; "Baban var mı?" diye sordu. "Evet var" dedim. "Geri dön ve Onun rızâsını al" buyurdu. "Peki efendim" dedim.
Ve oradan ayrılıdım.
Arkadaşlara vardım.
Ve vaziyeti anlatınca; "Geri dönme!" diye ısrâr ettiler. Ben yine dönüp babamın rızâsını istedim. Babam; "Bunun için mi döndün?"dedi. "Evet babacığım" deyince, çok memnun olup gözleri yaÅŸardı ve bana yürekten duâ tti. Ä°ÅŸte bu duâ berektiyle çom maddî ve mânevî ni'metlere kavuÅŸtum.

MAKBUL OLAN AMEL

Bir gün bu zât; "Efendim, kiÅŸinin amellerine, neye göre ecir ve sevap verilir?" diye sordular.
Gelen kişilere baktı.
Ve ÅŸöyle cevapladı:
"KiÅŸinin ameline, o iÅŸe verdiÄŸi ehemmiyet mikdârınca, onu iÅŸlerken yaptığı hatâlara üzülmesi mikdârınca ve o amelin sünnet-i seniyyeye uygun olması için gösterdiÄŸi gayret mikdârınca sevap verilir" buyurdu.