Ebû Bekr Ya'fûrî hazretlerine "rahmetullahi aleyh" kalabalık bir cemâat, haçlıların Akka'da yaptıkları zulümden şikâyette bulundu. Ebû Bekr Ya'fûrî onlara; "İnşâallah orayı ve sâhildeki diğer yerleri şu târihte fethederiz" buyurdu.
Kısa bir zaman geçti.
Küffârla harp başladı.
Ve gittikçe şiddetlendi. Akka kalesini muhâsara etmiştik. Düşman ordusu kalenin dışına çıkarak, İslâm ordusu ile şiddetli bir çarpışmaya girdi. Sonra tekrar kaleye çekilerek kuvvetlerini takviye ettiler. Kalenin fethi bir gün gecikti.
Halk fethi bekliyordu.
Herkes niçin diyordu.
Neden gecikiyordu? İnsanlar toplanıp, Ebû Bekr Ya'fûrî hazretlerinin talebelerine gelerek; "Hocanızın bir va'di vardı. Ona gidip fethin niçin geciktiğini sorunuz" dediler. Talebeler de gidip durumu haber verince, mübârek zât "Pekâlâ" dedi.
Sıçrayıp ata bindi.
Harp alanına geldi.
Talebeden birine;
"Bana üç tane taş getir" buyurdu. Birinci taşı; "Allahü Ekber!" diyerek, ikinciyi; "Yâ Muhammed!" diyerek kale burçlarına doğru fırlattı ve "İnşâallah yarın kale fethedilir" buyurdu.
Perşembe günü idi.
Cumâya fethedildi.
Fetihten sonra bu büyük Velî'ye gelerek; "Efendim, attığınız o iki taşla surlar parça parça olup, büyük bir toz bulutu yükseldi havaya. İnsanlar, gökten belâ indi sandılar" diye anlattılar.
Ancak bir husus vardı.
Onu merak ediyorlardı.
Nitekim Ebû Bekr Ya'fûrî hazretlerine gelip; "Efendim, o gün üçüncü taşı neden atmadınız?" diye sordular. Cevâbında; "Eğer onu da atsaydım, koca okyânus altüst olurdu. Buna izin verilmedi" buyurdu.