Bir sahâbî anlatıyor: Ebüdderdâ hazretleri "radıyallahü anh" vefât edeceği sırada ben yanında idim. "Kalk, benim vefât etmek üzere olduğumu halka ilân et!" dedi. Ben kalkıp insanlara durumu bildirdim.
İşiten koştup geldi.
Çok kalabalık oldu.
Hâne insanla doldu.
Sonra toplanan kalabalığa; "Ey insanlar! Resûl-i Ekrem'den işittim, buyurdu ki: "Kim kusursuz bir abdest alır, sonra tam bir ihlâs ile namâz kılarsa, Allahü teâlâ onu, istediklerine mavuşturur".
Namazdan bahsetti.
Namazı tavsiye etti.
En son namaz dedi.
Ve rûhunu teslim etti. Peygamberimiz "aleyhisselâm"; "Her ümmetin bir hâkimi vardır. Bu ümmetin hâkimi de Ebüdderdâ'dır" buyurmuştur. Muâz bin Cebel "radıyallahü anh" da; "Dünyâ, Onun gibi âlim tanımadı" buyurmuştur.
İyiliği çok severdi.
Hep ihsân ederdi.
Ve güler yüzlü idi.
Kızgınlıkları ve kırgınlıkları yatıştırır, kimseyi incitmez, kimseden incinmezdi. Tok gözlü ve cömert idi. Ziyârete gelenlere bizzat kendisi hizmet eder, ilmi, takvâsı ve üstün halleriyle çok sevilirdi.
Bir gün birisi geldi.
Sanki yolcu gibiydi.
Ona; "Eğer kalacaksan, yatak hazırlayayım. Yolcu isen azık hazırlayayım" dedi. O kişi; "Yolcuyum" deyince, "Öyleyse sana çok kıymetli bir azık hazırlayayım" dedi.
Ve kendi oturdu.
Onu da oturttu.
Ve şunu anlattı:
Bir gün Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Sen her namâzdan sonra otuzüç tesbîh, otuzüç tahmîd, otuzüç tekbîr söylersen, kazanacağın sevabı, ancak senin gibi yapanlar kazanır" buyurdu.