Hak teâlâ, hiç bir şey yaratmadan önce Habîbinin nûru'nu halk eyledi.
Nitekim Hak tâlâ
hadîs-i kudsîde;
"Sen olmasaydın, hiç bir şey yaratmazdım" buyurdu.
Âdem aleyhisselâm yaratılmadan önce, yer yüzünde "cinnîler" yaşıyordu.
Sonra kavga-cidâl
yapıp kan döktüler.
Hak teâlâ onlara, gökteki meleklerden müteşekkil bir ordu gönderdi.
Başlarına İblîs'i verdi.
Zîrâ henüz isyân etmemişti.
Adı Azâzil idi.
Cinleri, yer yüzünden sürüp, oralara kendileri yerleştiler.
Azâzil, göklerin ve yerin idârecisiydi.
Bâzan yer yüzünde,
bazen de göklerde,
hep ibâdet yapardı.
Cenette kırk bin sene bekçilik,
Meleklere, seksen bin yıl emîrlik,
ve onlara hocalık yaptı.
Hak teâlâ Âdem Nebî'yi yaratmak dileyince, melekler;
"Yâ Rabbî, biz sana hamd ediyor ve seni tesbîh ediyoruz. Yerde fesat çıkarıp kan dökecek kimseleri niçin yaratacaksın?" dediler.
Hak teâlâ
meleklere;
"Ey meleklerim! Sizin bilmediğinizi ben bilirim. Siz, onların işlerine bakarsınız. Ben, niyetlerine bakarım. Siz, günah işlemekten mâsumsunuz. Onlarsa, günâh işleyip, sonra pişmân olurlar. Sizin bu hâlinizi sevdiğim gibi, onlar günah işleyip tövbe edince affetmeyi de severim" buyurdu
Meleklerin niyeti,
hikmeti öğrenmekti.
Yine de üzüldüler.
"Bu suâli niçin sorduk?" dediler.
Çok pişmân oldular.
Ve istiğfar eylediler. (devamı yarın)