Hazret-i Ebû Bekr'in "radıyallahü anh" annesi Ümmül hayr hâtunun doğan her oğlu vefât ederdi. Ebû Bekr hazretleri doğduğunda Onu kucağına aldı.
Kâbeye geldi.
Ve elini açıp;
"Ey Kâbe'nin Rabbi! Senden ricâ ederim ki, yeni doğmuş olan bu çocuğumu bana bağışlayasın" diye yalvardı.
Kâbe'den
bir el çıktı.
Ebû Bekr'in eline yapışdı.
Ve bir ses işitildi ki:
"Ey hâtun! Kucağındaki çocuk yaşıyacak. Allahü teâlâ'nın Resûlünün dostu olacak. Resûlullahdan sonra da halîfesi olacakdır" diyordu.
O bu sözü işitti.
Şükür secdesi etti.

HİÇ PUTA TAPMADIM

Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretleri bir gün Eshâb-ı güzîn "radıyallahü anhüm" ile sohbet ediyorlardı.
hazret-i Ebû Bekr
"radıyallahü anh";
"Yâ Resûlallah! Senin hakkın için söylüyorum ki, ömrümde hiç puta tapmadım" dedi.
Hazret-i Ömer de
"radıyallahü anh";
"Niçin Resûlullah hakkına yemîn edersin. Bu kadar câhiliyye zemânımız geçdi" dedi.
Hazret-i Ebû Bekr
şöyle arzetti:
Babam Ebû Kuhâfe, bir gün beni alıp, puthâneye götürüp; "Bunlar senin ilâhındır, bunlara secde et!" dedi. (devamı yarın)