Âdem aleyhisselâmın çocukları hep ikiz oluyordu
Bir erkek, bir kız.
İlk doğan Kâbil ile, onun kız kardeşiydi.
İkincisi, Hâbil ile Onun ikiz kardeşiydi.
Âdem Nebî onları evlendirmek istedi.
Hâbil'in ikiziyle, Kâbil,
Kâbil'in ikiziyle Hâbil evlenecekti.
O dinde, iki kardeş evlenebiliyordu.
Ama ayrı batından olmak şarttı.
Kâbil'in ikizi, Hâbil'in ikizinden güzeldi.
Kâbil babasına;
"Niçin Hâbil'e imtiyâz tanıyorsun? Benim ikizim daha güzel, onunla evlenmeye ben daha lâyıkım" dedi.
Âdem Nebî
cevap verip;
"O sana helâl değil, Allah'ın emri böyle" buyurdu.
Kâbil inanmadı.
İhtilâf büyüdü.
Hazreti Âdem;
"Öyleyse ikiniz de birer kurbân adayın. Haklı olan belli olsun" buyurdu.
Hâbil çobanlık yapıyordu.
Sürüden en iyi koçu seçti.
Kâbil rençberlik yapıyordu.
Bir bağ âdi buğday getirdi.
Bunları bir tepeye koydular.
O zamanki âdete göre, bir ihtilaf vukuunda iki taraf da birer kurbân adardı. Haklı olan tarafın kurbanı, gökten inen ateşle yanar, yok olurdu.
Gökten bir ateş indi.
Hâbil'in kurbânını yaktı.
Kâbil haksız çıktı.
Yine de "Ben haklıyım" diyordu.
Kıskançlık içini yakıyordu.
Ve nihâyet
Hâbil'e gitti.
"Seni öldüreceğim" dedi.