Müşrikler, islâmın yayılmasını engellemek için şeytanca, Fir'avunca plânlar yapıyorlardı.
Şöyle ki;
Meselâ bir kaba doldurdukları hayvan kanına ellerini batırır, kanlı pençelerini o Server'in "aleyhissalâtü vesselâm" kapısına vururlardı.
Gûya yıldıracaklardı.
Korkutacaklardı.
Derken Efendimiz hazretlerinin "sallallahü aleyhi ve selem" yakasından düşüp, fakir ve garip müslümanlara musallat oldular.
Ezâ cefâ ettiler.
İşkence yaptılar.
İlk müslümanlar büyük imtihan veriyordu. İslâmiyyetin bu günlere ulaşmasında o mübârek insaların "radıyallahü anhüm ecmaîn" sabırlarının rolü pek büyüktür.

GÖZLERİ AÇILDI

Bir gün, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve selem" hazretlerinin mübârek huzûruna bir a'mâ gelip;
"Yâ Resûlallah! Duâ buyurun da gözlerim açılsın" diye yalvardı.
Resûl-i ekrem
"aleyhisselâm";
"Sen şimdi abdest al, iki rekât namaz kıl ve duâ et!" buyurdular.
O kimse sordu:
"Nasıl duâ edeyim yâ Resûlallah?"
Server-i âlem
"aleyhisselâm";
"Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine gözlerimi aç!" diye duâ et" buyurdular.
A'mâ kimse;
"Peki yâ Reulallah" dedi.
Ve öylece duâ etti.
İki gözü açılıverdi.