Resûl-i ekrem Efendimiz bir gazâdan sâlimen dönmüştü. Huzuruna bir câriye gelip; "Yâ Resûlallah! Sen gazâdan sâlimen geri dönersen, huzûrunda def çalıp tegannî edeyim diye nezr etmiştim" dedi.
Server-i âlem;
"Nezr ettiysen çal, yoksa çalma" buyurdu.
Câriye;
"Nezretmiştim" dedi.
Ve çalmaya başladı.
Hazret-i Ebû Bekr geldi.
Câriye susmadı.
Hazret-i Alî geldi.
Yine susmadı.
Hazret-i Osmân geldi.
Çalmaya devam etti.
Hazret-i Ömer gelince, hemen def'i yere koyup, üzerine oturdu.
Resûl-i ekrem;
"Yâ Ömer! Şeytân senden korkar. Ben otururken bu câriye def çaldı. Ebû Bekr geldi, yine çaldı. Alî geldi, yine çaldı. Ama sen gelince defi yere koyup, üzerine oturdu" buyurdu.

GEL SEN DE SEYRET

Hazret-i Âişe "radıyallahü anhâ" der ki: Bir gün habeşîler raks ediyor, halk da onları seyrediyordu. Resûlullah bana;
"Yâ Âişe! Sen de seyr et" buyurdu.
Biraz seyrettim.
Az sonra;
"Doymadın mı?" buyurdu.
"Hâyır doymadım" dedim.
O ara Hazret-i Ömer geldi.
Halk korkup dağıldılar.
Peygamberimiz;
"Muhakkak görürüm ki, insan ve cin şeytânları Ömer'den kaçarlar" buyurdu.